Rezygnacja z opodatkowania całości przychodów z najmu przez jednego z małżonków. Aby poinformować urząd o zaprzestaniu rozliczania całości przychodów z najmu przez jedno z małżonków, konieczne jest złożenie pisemnej rezygnacji naczelnikowi urzędu skarbowego. Ponieważ w danym roku podatkowym należy zachować ciągłośćNajem mieszkania od jednego z małżonków w trakcie trwania oraz ustania małżeństwa Wynajmując mieszkanie mało kto zastanawia się nad sytuacją prawną osoby wynajmującej. Warto poznać odpowiedzi na pytania dotyczące możliwości wynajęcia mieszkanie od jednego z małżonków w trakcie trwania bądź ustania małżeństwa. Czy czynność prawna dokonana w takiej sytuacji jest ważna? Przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w sposób jednoznaczny udzielają odpowiedzi w przypadku, gdy związek małżeński trwa. Z treści art. 34 § 4 jednoznacznie wynika, że do ważności czynności umowy najmu wymagana jest zgoda obojga małżonków. Sytuacja ulega zmianie po rozwodzie, wspólność ustawowa małżeńska przeistacza się we współwłasność ułamkową, zasadniczo 50/50, tzn. współwłaściciel ma określony udział, którym może dowolnie dysponować. Jeśli współwłaściciele chcą podzielić między siebie majątek utworzony w trakcie trwania związku małżeńskiego, mogą to zrobić w formie umowy, bądź sądownie, skutkiem złożenia wniosku o podział majątku. W sytuacji, gdy byli małżonkowie nie podejmują działań w kierunku zniesienia współwłasności, sytuacja prawna komplikuje się. Byli małżonkowie dysponują majątkiem w częściach ułamkowych, ich udział rozkłada się (zasadniczo) w stosunku 50/50. Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego byli małżonkowie, obecnie współwłaściciele muszą sprawować zarząd nad rzeczą wspólną. Przechodząc do odpowiedzi na pytanie, wyjaśnienia wymaga, do jakiej kategorii czynności, wynajęcie mieszkania należy. Przepisy o czynnościach zwykłego zarządu oraz przekraczających zwykły zarząd znajdują się w regulacjach Kodeksu cywilnego oraz ustawy o własności lokali, jednak w żadnym z tych źródeł prawa nie ma definicji tych pojęć. Słuszne wydaje się założenie ustawodawcy, że ocena i prawidłowa kwalifikacja określonego działania wymaga każdorazowego uwzględnienia okoliczności konkretnego stanu faktycznego. Doktryna i orzecznictwo wypracowały jednolite stanowisko, mianowicie: do czynności zwykłego zarządu należy załatwianie bieżących spraw związanych ze zwykłą eksploatacją i utrzymaniem rzeczy w stanie niepogorszonym, w ramach aktualnego jej przeznaczenia. W granicach zwykłego zarządu mieści się bieżące gospodarowanie rzeczą, niepociągające nadzwyczajnych wydatków i nieprowadzące do zmiany przeznaczenia rzeczy. Inne zaś czynności mieszczą się w kategorii przekraczających zakres zwykłego zarządu (System prawa prywatnego, tom 3, Prawo rzeczowe, red. T. Dybowski). Od rozstrzygnięcia kwestii, czy dana czynność będzie czynnością zwykłego zarządu, czy też przekroczy ramy zwykłego zarządu, będzie zależeć sposób podejmowania decyzji przez współwłaścicieli. Zgodnie z Kodeksem cywilnym do dokonania czynności zwykłego zarządu wystarczy zgoda większości współwłaścicieli (art. 201 Do czynności przekraczających zwykły zarząd konieczna już jest ich jednomyślność (art. 199 Czynności podjęte bez koniecznej zgody większości lub wszystkich współwłaścicieli są bezwzględnie nieważne, o ile takiej zgody nie zastąpi stosowne orzeczenie Sądu. Reasumując: wynajmowanie wspólnego mieszkania przez jednego z eksmałżonków jest czynnością przekraczającą zakres zwykłego zarządu. Umowa najmu zawarta w takich warunkach jest czynnością prawnie nieważną. Osoby zajmujące lokal na podstawie nieważnej umowy, zajmują go de facto bez tytułu prawnego. Tym samym zaleca się wnikliwe badanie sytuacji prawnej lokalu, który ma zostać wynajęty. Źródło: inf. pras. Marlena Flis, Hills LTS stan z dnia 6 marca 2013 r. Data publikacji: 6 marca 2013 r.
Sąd orzeka o sposobie korzystania mieszkania przez czas wspólnego w nim zamieszkiwania rozwiedzionych małżonków, nawet jeżeli mieszkanie należy do majątku osobistego tylko jednego z nich, np. mieszkanie zakupione przed ślubem przez męża. Sąd w wyroku wskazuje, z których pomieszczeń może wyłącznie korzystać każdy z byłych
Zawierając umowę najmu wskazujemy strony tej umowy, czyli wynajmującego i najemcę. Jeśli najemcami są małżonkowie to czasami w umowie są wskazani obydwoje a czasami jedno z nich. Czy ma to wpływ na prawa małżonków wynikające z umowy najmu oraz np. na zobowiązanie do zapłaty czynszu najmu?Małżonkowie jako współnajemcyUstawodawca dostrzegając konieczność ochrony praw małżonków zdecydował o szczególnym uregulowaniu ich praw, jako najemców lokali. Zgodnie z artykułem 6801 kodeksu cywilnego: Małżonkowie są najemcami lokalu bez względu na istniejące między nimi stosunki majątkowe, jeżeli nawiązanie stosunku najmu lokalu mającego służyć zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych założonej przez nich rodziny nastąpiło w czasie trwania oznacza, że bez względu na to czy obydwoje małżonkowie będą wskazani w umowie jako najemcy lokalu, stają się oni współnajemcami lokalu mieszkalnego, pod warunkiem, że:nawiązanie stosunku najmu nastąpiło w trakcie trwania małżeństwa,lokal ten ma służyć zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych założonej zatem małżonkowie, bądź jeden z nich zawiera umowę najmu lokalu mieszkalnego, w którym małżonkowie będą realizować swoje potrzeby mieszkaniowe, to obydwoje małżonkowie są współnajemcami tego lokalu. Jeżeli zaś jeden z małżonków zawiera umowę najmu lokalu, wyłącznie dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych lub potrzeb własnych i innych osób niż małżonek bądź innych członków rodziny, to tylko ten z małżonków jest najemcą majątkowy małżeński a prawo najmuMałżonkowie stają się współnajemcami lokalu niezależnie od tego czy istnieje między nimi ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej czy zdecydowali się zawrzeć umowę majątkową małżeńską i w inny sposób uregulować stosunki majątkowe (np. rozdzielność majątkowa). Jeżeli między małżonkami istnieje rozdzielność majątkowa albo rozdzielność majątkowa z wyrównaniem dorobków do wspólności najmu stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności chwilą ustania małżeństwa, prawo najmu lokalu zostaje objęte wspólnością w częściach ułamkowych. Podział prawa najmu następuje łącznie z podział składników objętych uprzednio wspólnością majątkową artykuł jest ogólnym omówieniem tematu. Każda sprawa jest wielowątkowa i wymaga dokładnej analizy. W związku z powyższym zachęcam do skorzystania z pomocy do zapoznania się z innymi zagadnieniami z zakresu prawa cywilnego.
Środki z majątku osobistego będą stanowiły wówczas nakład z majątku osobistego na majątek wspólny. Zakup mieszkania przez małżonków przed ślubem. Zdarzają się sytuacje, że przyszli małżonkowie dokonują zakupu mieszkania jeszcze przed ślubem. Stają się oni wówczas jego współwłaścicielami w częściach ułamkowych.
Najem Rozwiązanie najmu przez jednego z najemców Indywidualne porady prawne Mateusz Rzeszowski • Opublikowane: 2018-03-28 • Aktualizacja: 2022-06-07 Wynajmuję mieszkanie, korzystając z umowy najmu okazjonalnego. Umowa została zawarta od do r. Kilka dni temu najemczyni poinformowała mnie telefonicznie o tym, że chce zrezygnować z najmu mieszkania, ponieważ rozeszła się z mężem. Umowa została spisana z obojgiem małżonków. W umówię nie zawarto informacji o możliwości wypowiedzenia umowy przez najemcę. Bardzo proszę o pomoc, co mogę zrobić w tej sytuacji. Czy mogę domagać się zapłaty za czas umowy? Czy kaucję mogę zatrzymać na poczet rozliczenia rachunków, w tym ogrzewania, które to rozliczenie otrzymam dopiero we wrześniu? Jak powinnam poinformować najemców o ewentualnym odszkodowaniu?Z poważaniem,Katarzyna Masz podobny problem? Kliknij tutaj i zadaj pytanie. Wypowiadanie umowy najmu W pierwszej kolejności należy wskazać, iż poza szczególnymi przypadkami wskazanymi w ustawie o prawach lokatorów, wypowiedzenie umowy najmu zawartej na czas określony jest niemożliwe, jeśli nie zostało przewidziane w samej umowie. Taki stan rzeczy wynika ogólnych przepisów dotyczących najmu, określonych w art. 673 § 3 Kodeksu cywilnego: „Art. 673 § 1. Jeżeli czas trwania najmu nie jest oznaczony, zarówno wynajmujący, jak i najemca mogą wypowiedzieć najem z zachowaniem terminów umownych, a w ich braku z zachowaniem terminów ustawowych. § 2. Ustawowe terminy wypowiedzenia najmu są następujące: gdy czynsz jest płatny w odstępach czasu dłuższych niż miesiąc, najem można wypowiedzieć najpóźniej na trzy miesiące naprzód na koniec kwartału kalendarzowego; gdy czynsz jest płatny miesięcznie - na miesiąc naprzód na koniec miesiąca kalendarzowego; gdy czynsz jest płatny w krótszych odstępach czasu - na trzy dni naprzód; gdy najem jest dzienny - na jeden dzień naprzód. § 3. Jeżeli czas trwania najmu jest oznaczony, zarówno wynajmujący, jak i najemca mogą wypowiedzieć najem w wypadkach określonych w umowie”. Paragraf trzeci pozwala na wypowiedzenie umowy najmu zawartej na czas określony, jedynie w wypadkach wskazanych w samej umowie. Innymi słowy, jeśli wypadki takie w umowie nie zostały przewidziane, to jej jednostronne wypowiedzenie przez najemcę nie jest możliwe. Natomiast jeśli doszłoby do zerwania tak zawartej umowy przez najemcę, rodzi to roszczenia odszkodowawcze. Innymi słowy może domagać się Pani wówczas zapłaty za cały okres najmu, plus zaległe opłaty, które nie zostały jeszcze rozliczone. Najlepszym wyjściem z sytuacji w chwili obecnej jest poinformowanie najemcy (choćby telefonicznie, bo na razie najemca nie przesłał oficjalnego wypowiedzenia umowy), że wypowiedzenie umowy nie jest niestety możliwe przed upływem terminu. Tym bardziej, że może zdarzyć się tak, że w mieszkaniu zamieszkiwać będzie teraz tylko jeden z małżonków, co nie powinno mieć dla Pani znaczenia, o ile tylko czynsz będzie terminowo regulowany. Co więcej, jeśli zgodziłaby się Pani na rozwiązanie umowy przez druga stronę, to można by uznać, że doszło do rozwiązania umowy za porozumieniem stron, co za tym idzie, nie przysługiwałoby Pani roszczenie odszkodowawcze. Jeśli jednak zdarzyłoby się tak, że oboje najemcy opuszczą lokal i przestaną regulować czynsz, to uznać należy że doszło do faktycznego zerwania umowy. Tak jak pisałem, będzie mogła Pani wystąpić wówczas z roszczeniem odszkodowawczym. Podstawę prawną takiego roszczenia stanowić będzie art. 471 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym „dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi”. Jeśli chodzi o zatrzymanie kaucji, to zasady jej dotyczące powinny znajdować się w samej umowie. Zakładam, że zatrzymanie kaucji możliwe jest także w przypadku braku zapłaty czynszu, a co za tym idzie, także w przypadku, jeśli najemcy wyprowadzą się i przestaną opłacać czynsz. Zobacz również: Zgoda współmałżonka na wynajem mieszkania wzór Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Indywidualne porady prawne Indywidualne Porady Prawne Masz problem z najmem?Opisz swój problem i zadaj pytania.(zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje) Adwokat Marta Olejnik - Hejne. 9 marca, 2016. 9:18 am. Prawo przewiduje, że jeżeli umowa najmu lokalu mieszkalnego została zawarta przez jednego z małżonków w trakcie trwania małżeństwa, a lokal ma służyć zaspokajaniu potrzeb założonej rodziny, stronami takiej umowy będą jako najemcy obydwoje małżonkowie. Rekomendowane odpowiedzi Oleńka Opublikowano 20 Sierpnia 2013 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 20 Sierpnia 2013 Witam, czy jeśli małżonkowie są właścicielami lokalu i dokonują jego wynajmu, jednak tylko jeden z nich podpisał umowę i dopełnia wszystkich formalności z tym związanych, to wówczas tylko ten jeden małżonek jest podatnikiem VAT? Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Dodaj odpowiedź do tematu... × Wklejono zawartość z formatowaniem. Usuń formatowanie Dozwolonych jest tylko 75 emoji. × Odnośnik został automatycznie osadzony. Przywróć wyświetlanie jako odnośnik × Przywrócono poprzednią zawartość. Wyczyść edytor × Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL. Ładowanie × Komputer Tablet Smartfon Udostępnij Obserwujący 0 Nr 14 poz. 84) stosownie do którego, małżonkowie wspólnie zajmujący lokal mieszkalny są z mocy prawa najemcami tego lokalu, chociażby umowa najmu została zawarta tylko przez jednego z nich lub przydział lokalu pozostającego w dyspozycji terenowego organu administracji państwowej nastąpił na rzecz jednego z małżonków. Wynajem nieruchomości mieszkalnych to obecnie jeden z najpopularniejszych sposobów zarabiania pieniędzy. Zysk z najmu nadal jest wyższy niż na lokacie, a na rynku nie brakuje osób, które chcą korzystać z wynajmu. Zajmują się nim głównie osoby w średnim wieku. Wiele z nich wynajmuje mieszkania będące współwłasnością z ich małżonkiem. Jak zatem powinni rozliczyć najem prywatny u małżonków? Współwłasność małżeńska Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195–221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, zwanej dalej kc. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (patrz art. 195 kc). Zgodnie z art. 196 § 1 kc współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się natomiast przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu). W myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej). W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku. Zgodnie z brzmieniem art. 36 § 1 oraz § 2 cyt. ustawy oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach go obciążających. Każdy z małżonków może samodzielnie nim zarządzać, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku. Intercyza małżeńska Zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy. Ponadto powyższy ustrój ulegnie zmianie na skutek orzeczenia sądu (patrz art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa, np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (patrz art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd, między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty, stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Stosownie do art. 501 Kodeksu – w razie ustania wspólności udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Tym samym z chwilą ustania wspólności ustawowej dochodzi do przekształcenia współwłasności łącznej we współwłasność w częściach ułamkowych, a każdy z małżonków może rozporządzać swoim udziałem w majątku wspólnym, który według domniemania jest równy udziałowi drugiego współmałżonka i wynosi 1/2. Następnie małżonkowie mogą zdecydować o sposobie podziału majątku wspólnego. Najem prywatny u małżonków a ryczałt Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych – o czym stanowi art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, dalej – ustawa o ryczałcie. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o ryczałcie opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów stosuje się art. 11 ust. 2–2b ustawy o podatku z najmu uzyskiwane przez małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, co do zasady podlegają odrębnemu opodatkowaniu. W myśl art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a ww. ustawy, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100 000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów. Przychody z najmu uzyskiwane przez małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, co do zasady podlegają odrębnemu opodatkowaniu. Zgodnie z art. 12 ust. 5 ustawy o ryczałcie osiągane przez osoby fizyczne przychody z udziału w spółce w odniesieniu do każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. W razie braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Z art. 12 ust. 6 ustawy o ryczałcie wynika, że zasada, o której mowa w ust. 5, ma również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających przychody, o których mowa w art. 6 ust. 1a, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu przez jednego z nich. W myśl art. 12 ust. 13 ww. ustawy, w przypadku osiągania przez małżonków przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, kwota przychodów określona w art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a, dotyczy łącznie obojga małżonków. Mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy małżonkowie są współwłaścicielami nieruchomości, uzyskiwane przychody będą mogły być opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym według stawki 8,5% do kwoty 100 000 zł, natomiast od nadwyżki ponad tę kwotę według stawki 12,5% przychodów. Czyli limit liczymy dla nich wspólnie. Najem prywatny u małżonków z podpisaną intercyzą a limit Małżonkowie, którzy mają podpisana rozdzielność majątkową, również muszą stosować powyższy limit. Potwierdza to interpretacja Dyrektora Informacji Skarbowej z 20 października 2018 r., numer „Z przytoczonej regulacji wynika, że określony w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym limit przychodów w wysokości 100 000 zł dotyczy łącznie obojga małżonków osiągających przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, zawieranych poza działalnością gospodarczą. Nie jest istotne, czy przedmiot najmu należy do majątku wspólnego, czy do majątków odrębnych małżonków. Zatem limit przychodów w wysokości 100 000 zł dotyczy łącznie obojga małżonków niezależnie od obowiązującego ustroju majątkowego. Biorąc pod uwagę przytoczone regulacje oraz opis sprawy należy stwierdzić, że dla małżonków wynajmujących nieruchomości w ramach najmu prywatnego, opodatkowujących uzyskane z tego tytułu przychody ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, istnieje wspólny limit przychodów, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Dotyczy to zarówno sytuacji, gdy między małżonkami istnieje wspólność majątkowa, a wynajmowane przez każdego z nich z osobna nieruchomości wchodzą w skład majątku odrębnego, jak i sytuacji, gdy między małżonkami będzie zawarta umowa rozdzielności majątkowej. Reasumując – limit przychodu z najmu (100 000 zł), do którego stawka ryczałtu wynosi 8,5%, a powyżej 12,5%, jest wspólny dla małżonków. Bez znaczenia pozostaje, czy między małżonkami istnieje ustawowa wspólność majątkowa, czy też zostałaby zawarta umowa rozdzielności majątkowej”. . 232 377 39 268 353 310 1 42