Kontrowersyjne ulotki Archidiecezji Krakowskiej. W jej treści kuria zapowiada uczniom konsekwencje, jakie czekają ich, jeżeli zrezygnują z uczestnictwa w lekcji religii. Taką miałoby być niedopuszczenie dziecka do sakramentu dla uczniów w Krakowie. Bez religii nie przystąpią do komunii? Źródło: East News, fot: Redos/ Reporter"Rezygnując z lekcji religii, możesz zostać niedpuszczony/-a do niektórych sakramentów i funkcji w Kościele. Przygotowanie do przyjęcia Pierwszej Komunii św., sakramentu pokuty i pojednania oraz bierzmowania odbywa się podczas systematycznej katechezy parafialnej oraz w trakcie religii w szkole" - czytamy w ulotce, którą opublikowała Archidiecezja Archidiecezji Krakowskiej. Bez religii brak komunii?Ulotkę do redakcji "Gazety Wyborczej" miała dostarczyć jedna z czytelniczek, która wypisała swoje dziecko z lekcji religii. Jak zaznaczyła kobieta, broszurę otrzymał jej syn od Najpierw rozmawiała z dzieckiem na osobności kilka razy, potem wcisnęła mu ulotkę. Syn przyszedł do domu i zapytał: "Czy niechodzenie na religię jest karalne? - mówiła matka wzywa Kaczyńskiego. Chodzi o sytuację na granicy- Nie można straszyć dzieci konsekwencjami niechodzenia na religię, a ta ulotka straszy zamiast mówić o tym, co w Ewangelii jest najważniejsze, czyli o miłości. Dodatkowo wprowadza w błąd, bo przecież nie jest tak, że jak się nie chodzi na religię, nie można przyjmować komunii świętej - dodała z kolei dyrektorka SP2 w Krakowie, której córka na ulotkę Archidiecezji Krakowskiej natknęła się z kościele. Ulotka krakowskiej kurii. "Dzieci na lekcjach religii ubywa"Na pytanie o to, czy zaniosła ją do szkoły, podkreśliła, że nawet nie przyszło jej to do głowy. - Uczniowie z różnych powodów rezygnują z tych lekcji. Najczęściej nie dlatego, że stracili wiarę, ale dlatego, że ksiądz lub katecheta im nie odpowiadają. Mam nadzieję, że katechetom u mnie w szkole nie przyjdzie do głowy kolportowanie tej ulotki - zaznaczyła kobieta. Głos w sprawie ulotki zabrała także katechetka, ucząca w jednej ze szkół w Krakowie. Jak podkreśliła nauczycielka, z każdym rokiem "dzieci na lekcjach religii ubywa". - Nigdy nie wtrącam się w decyzje rodziców, nie naciskam, nie przekonuję. Znam argumenty rodziców, ich obawy. Często mówią, że dzieci niczego nie uczą się na religii i tu się zgadzam - tłumaczyła donosi "GW", w szkołach w Krakowie uczniów uczęszczających na lekcje religii z roku na rok systematycznie ubywa. Tylko w XLIII LO jeszcze cztery lata temu na katechezie nie pojawiało się 6 proc. uczniów. W 2021 roku ma być to już nawet 60 proc. Ulotka ws. lekcji religii. Kuria: "Religia jest ważnym przedmiotem"Do sytuacji związanej z odpływem uczniów z lekcji religii odniósł się abp Marek Jędraszewski, który zaznaczył, że Kościół mierzy się z falą "presji wywieranej na młodych". Jak dodał przełożony Archidiecezji Krakowskiej, ma on nadzieję, że zdalne nauczanie doprowadziło do pewnej tęsknoty uczniów za lekcjami religii i katechetami. - Z pewnością będziemy musieli szukać nowych dróg dotarcia do młodych. To wielkie wyzwanie duszpasterskie - podkreślił abp Jędraszewski w rozmowie z tygodnikiem "Niedziela".Krakowska kuria skomentowała też sprawę ulotek, wystosowanych do uczniów i ich rodziców. "Ulotki zostały przygotowane rok temu i rozesłane do parafii, do wykorzystania dla księży i katechetów naszej diecezji celem informowania o tym, że religia w szkole jest ważnym przedmiotem, propaguje wartości i uczy szacunku, pomaga w szukaniu dobra i prawdy, ukazuje związki wiary i kultury, prezentuje różne wyznania oraz religie" - napisano w odpowiedzi na pytania dziennikarzy. Jak zapewniono, ulotki Archidiecezji Krakowskiej miały być przekazywane rodzicom podczas spotkań parafialnych. Broszury mają też zawierać, konsultowane przez wydział katechetyczny, fragmenty KPK, Konstytucji RP, Instrukcji KEP, oraz Komunikatu Komisji Wychowania Katolickiego KEP w sprawie przygotowania do sakramentów świętych. "Ponadto owa ulotka zawiera zachętę do dzielenia się uwagami na temat katechezy z wydziałem katechetycznym" - jakość naszego artykułu:Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.

Dlaczego dzieci lepiej znają angielski tekst piosenki Lady Gagi, niż „Ojcze nasz” po polsku? Do rozpoczęcia nowego roku szkolnego pozostał niespełna tydzień. Wśród wielu przedmiotów nauczanych w polskich szkołach pojawi się religia. Jej obecność w siatce godzin – dla wielu oczywista – wydaje się odbierać, z przyzwyczajenia do jej tam obecności, powagę i charakter wykładanych treści. Formacja czy teoria – spór drugorzędny Nieustanny spór pomiędzy tym, na ile lekcja religii powinna być formacją a na ile teorią jest czymś, co można porównać do sporu: na ile matematyka powinna być świadomością, ile pieniędzy znajduje się w portfelu, a ile wydaliśmy na ostatnich zakupach. Jest to niewątpliwie skupianie się na sprawach drugorzędnych. Okazuje się, że w przypadku religii ani teoria ani praktyka nie będą miały sensu, kiedy ani jedna ani druga nie wezmą się z pragnienia. Po pierwsze: poznania, po drugie: doświadczenia spotkania. Szukanie nowych metod nauczania religii wydaje się być bezzasadne, ponieważ po ludzku, kiedy uczeń (na swój sposób, odpowiedni do wieku) nie będzie przekonany o owocności wiedzy przez siebie zdobytej, nie będzie chciał jej wykorzystać w życiu. Tutaj, inaczej niż w matematyce, weryfikacja poza wspólnotą Kościoła może być niemożliwa – czyli jeżeli nie będzie mocnego z nią zjednoczenia w świecie, który jest pozareligijny, wiedza będzie frustrująca, a praktyka usypiająca. Może wydawać się śmieszne to, że na dyskotece w szkole podstawowej dzieci dużo lepiej radzą sobie z angielskim tekstem piosenki Lady Gagi niż z Modlitwą Pańską wypowiadaną po polsku. Tekst piosenki umieją wszystkie, „Ojcze nasz” powiedzieć umie mniej więcej 60 %, napisać – 20% dzieci. Msze dla dzieci obchodzą rodziców, nie ich pociechy Formacja religijna zamknięta w murach (czy to kościoła, czy szkoły) z braku nieustannej pielęgnacji usycha. Trudno wymagać od osoby dorastającej tego, aby potrafiła zadbać z pełną świadomością o to, jak radzić sobie z własną religijnością. Przykład i pomoc powinny iść z góry. Zadziwiające jest to, że niekiedy Msze dla dzieci dużo bardziej interesują dorosłych niż ich pociechy. Tymczasem to rodzice powinni ewangelizować swoje dzieci, a nie na odwrót. W tym wypadku Msza z kazaniem dla rodziców byłaby jak najbardziej wskazana. Trudno wymagać od nich budowania wiary w dziecku, jeżeli sami – przez brak formacji – wyschli w środku, nie bardzo wiedząc na czym polega relacja z Bogiem – bo przecież nie odmawianiu pacierza rano i wieczorem, niejedzeniu mięsa w piątek, czy też niegniewaniu się… Momentami zdarza się, że łatwiej współpracuje się z rodzicami, którzy być może na pierwszy rzut oka nie są zaangażowani religijnie, a ich życie nie zawsze jest do końca poukładane. Oczywiście jest to jakaś generalizacja, ale prościej jest kogoś doprowadzić do Boga pokazując mu Jego prawdziwe oblicze, niż wyprowadzać z błędu, kiedy w tym błędzie tkwi się od lat. Traci transcendentny charakter Tym, co wydaje się być najbardziej niebezpieczne w nauczaniu religii to przyzwyczajenie, że zawsze tak było i niczego nie warto zmieniać. Od formacji religijnej dzieci i młodzieży w Kościele są rodzice. Lekcja religii ma służyć jedynie pomocy i uzupełnieniu. Nie może być fundamentem. Dziecko powinno być tak uformowane przez rodziców, że będzie sobie w stanie poradzić bez dwóch godzin w tygodniu z nauczycielem religii. Nie chodzi tu o idealną wiedzę, ale odwagę w jej poszukiwaniu. Dziecko nie musi mieć w sobie pełnej świadomości spotkania; być może wystarczy pytanie o to, z kim się spotyka. Tymczasem po wieloletniej edukacji religijnej w młodym człowieku pozostaje jedynie doświadczanie tego, że jego środowisko (także, a może zwłaszcza, to rodzinne) żyje w innej optyce, niż lekcyjna – mimo, że do niej był zobowiązywany przez rodziców właśnie! Jedyną rzeczą, którą posiada, jest doświadczenie nieautentyczności. Nie po to jest lekcja religii. Nie da się ukryć, że religia między wieloma przedmiotami w szkole traci swój transcendentny charakter. Niezależnie od tego czy w szkołach pozostanie, czy zostanie z nich wycofana – to rodzice odgrywają kluczową rolę w wychowaniu religijnym dzieci. Oni powinni stać się najważniejszymi nauczycielami swoich dzieci. Podstawowym środowiskiem do wzrastania w wierze jest dom rodzinny. On też może być miejscem zdobywania wiedzy religijnej (religijny Homeschooling!). Dzieciom będzie łatwiej. W szkole wielu wspaniałych i oddanych swojej pracy nauczycieli religii będzie mogło im pomóc odkrywać piękno tego, w czym biorą udział i tego, kim się stają. Po to jest przecież lekcja religii. 26 sierpnia 2016, 10:14

Czy nie chodząc wogóle na lekcje religi, czy będę mógł wziąść ślub kościelny w pszyszłości, ponieważ lubie wesela i zabawy ale mam dosyć już tych lekcji. Mam już praktycznie zrobione bierzmowanie. Zwykłe straszenie. Zobacz 10 odpowiedzi na pytanie: Czy nie chodząc na lekcję religii bedę mogł wziąść ślub kościelny?

Jak zwykle na początku roku szkolnego wraca temat obecności religii w szkole. Być może podczas jakiegoś spotkania ze znajomymi zacznie się dyskusja na ten temat. Oto 10 najpopularniejszych mitów, z którymi przyjdzie ci się zmierzyć: MIT 1. Ilość obywateli RP popierających katechezę w szkole spada. Nieprawda. Z badań przeprowadzonych przez CBOS w 2012 r. wynika, że Polacy zaakceptowali obecność lekcji religii w szkołach: 72 proc. ankietowanych jest za nauczaniem religii w publicznych placówkach oświatowych, podczas gdy w 1991 r. zwolenników jej powrotu było jedynie ok. 50 proc. MIT 2. Religia nie liczy się do średniej ocen, dlatego uczniowie nie przejmują się tymi lekcjami. Nieprawda. Od roku szkolnego 2007/2008 stopień ten jest wliczany do średniej ocen. MIT 3. Polska jest jedynym krajem w Europie, który prowadzi zajęcia katechetyczne w szkole. Nieprawda. W 9 krajach UE udział w szkolnych lekcjach religii jest obowiązkowy. Są to: Austria, Cypr, Dania, Finlandia, Grecja, Malta, Niemcy, Szwecja i Wielka Brytania. Z kolei w 15 państwach UE udział w szkolnych lekcjach religii jest dobrowolny, w zależności od woli rodziców bądź samych uczniów w klasach ponadgimnazjalnych. Są to: Belgia, Bułgaria, Chorwacja, Czechy, Estonia, Hiszpania, Irlandia, Litwa, Łotwa, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowacja, Węgry i Włochy. Co ciekawe, jedynie Białoruś i Słowenia zabroniły nauczania religii w szkole. Polska z lekcjami religii w szkole nie jest wyjątkiem na mapie Europy. W wielu krajach europejskich tradycja nauczania religii w szkołach publicznych trwa nieprzerwanie od ponad 200 lat i w większości ma charakter wyznaniowy, a nie religioznawczy. MIT 4. Nauka religii jest obowiązkowa. Nieprawda. Obecnie w Polsce lekcje religii, podobnie jak etyka, wychowanie do życia w rodzinie oraz języki mniejszości narodowych czy etnicznych należą do grupy przedmiotów fakultatywnych. Nauczanie tych przedmiotów staje się jednak obowiązkowe jeśli taką wolę wyrażą rodzice ucznia lub sam uczeń, o ile jest pełnoletni. MIT 5. Za katechezę w szkołach powinien płacić bezpośrednio Kościół. Nieprawda. Lekcje katechezy, choć nie są obowiązkowe, mają - jako jedne z niewielu zajęć w szkole - spełniać podstawową rolę wychowawczą. Religia nie ma przekazywać suchej wiedzy, ale pozwalać uczniom rozwijać osobowość, realnie dojrzewać. Uczyć się, jak być szczęśliwym. Ponadto, choć katechezę finansujemy my wszyscy, to przecież wszyscy finansujemy też lekcje etyki, z których korzysta - jak dotychczas - niewielu uczniów. Na kogo mielibyśmy zatem przerzucić koszt tych zajęć? Po drugie, zaprzestanie finansowania katechezy z budżetu państwa nie musi poprawić polskiego systemu oświaty. Bardzo wiele przykładów pokazuje, że automatyczne przeniesienie funduszy z jednego "worka" do drugiego (np. z katechezy na tablety lub stypendia dla ubogich uczniów) nie funkcjonuje. Wynika to choćby z tego, że przygotowanie nowej infrastruktury dla zupełnie nowych rozwiązań z pewnością pochłonie wyższe środki lub będzie nieefektywne. Ponadto, mogą one nie zapewnić wychowawczej roli, którą pełnią lekcje religii (np. tablety dla uczniów). MIT 6. Szkoła, by być świecka, musi być pozbawiona jakichkolwiek oznak religii. Nieprawda. Szkoła nie ma być świecka, ma być publiczna - odpowiadać wartościom wyznawanym przez członków społeczeństwa. Religia w szkole jest nieobowiązkowa, coraz częściej uczniowie decydują się na etykę - i mają do tego prawo. Gdyby w danej szkole żaden rodzic i żaden uczeń nie zdecydował się na lekcje religii, to wówczas nikt by za nią nie płacił, nikt nie musiałby jej organizować. MIT 7. Religia dyskryminuje dzieci z rodzin innych wyznań. Nieprawda. Świadectwa nie zawierają informacji, czy uczeń uczęszczał na religię czy etykę i jakiego jest wyznania. Dyrektorium katechetyczne ustaliło również, że ocenę z religii katolickiej należy stawiać za "wiedzę religijną, aktywność, pilność i sumienność ucznia, natomiast nie powinno się tej oceny wystawiać za udział w praktykach religijnych. Co ważne, obowiązek organizacji lekcji religii spoczywa na dyrekcji konkretnej szkoły. Jeśli zgłosi się przynajmniej 7 chętnych na katechezę, lekcje odbywają się w klasach lub grupach międzyklasowych. Grupy międzyszkolne organizowane są dla 3 chętnych. Analogiczne przepisy jak w przypadku lekcji religii katolickiej, dotyczą organizowania lekcji religii innych wyznań, także dla wyznawców islamu czy judaizmu. MIT 8. Religia w szkole jest oderwana od życia parafialnego i wspólnotowego. Nieprawda. Zgodnie z przepisami Dyrektorium oraz w myśl rozporządzenia MEN z 1990 r. obowiązek troski o lekcje religii w szkołach na terenie parafii spoczywa na miejscowym proboszczu. Najczęściej to on rekomenduje biskupowi (a w praktyce - odpowiedniej komórce kurii diecezjalnej) katechetów, którzy posiadają kwalifikacje i z którymi chciałby współpracować. W niektórych diecezjach w Polsce, np. w archidiecezji katowickiej, obowiązki i prawa katechety (także w relacji do proboszcza) reguluje specjalny dokument: tzw. Statut katechety świeckiego. Co ważne, Dyrektorium zobowiązuje w sumieniu katolików do zapisania dzieci na szkolne lekcje religii. MIT 9. W Polsce nigdy wcześniej nie było szkolnej katechezy. Nieprawda. Religia w szkole to nie efekt porozumienia rządu z Watykanem (tzw. Konkordatu). Choć w 1950 r. władze zawarły z Episkopatem porozumienie, które miało regulować szkolną naukę religii, to w praktyce w 1961 r. rzeczywiście zakazano nauczania religii w szkołach. Katecheza wróciła dopiero w roku szkolnym 1990/91. Co ciekawe, nauczanie religii przed epoką komunizmu zawsze znajdowało się w wykazie szkolnych przedmiotów nauczania, nawet podczas zaborów. MIT 10. Katecheci nie mają pojęcia o pracy w szkole. Nieprawda. Nauczyciele religii podejmują pracę w szkole na takich samych zasadach jak nauczyciele innych przedmiotów oraz muszą spełnić dodatkowe warunki. Po pierwsze muszą posiadać imienne skierowanie do konkretnej placówki wystawione przez biskupa diecezjalnego. Po drugie - ich kwalifikacje określa porozumienie zawierane między ministrem edukacji narodowej a Konferencją Episkopatu Polski, a nie ustawa lub rozporządzenie ministerialne. Obecnie wymagane jest ukończenie studiów teologicznych oraz uzyskanie przygotowania pedagogicznego. Nadzór nad nauczaniem religii w szkole pełnią zarówno wizytatorzy kościelni z kurii diecezjalnej jak też wizytatorzy z kuratorium oświaty. Wizytacje kościelne kontrolują treść nauczania i jej metodykę oraz zgodność z programem, a także sprawdzają organizację lekcji religii. Wizytacje z kuratorium lub przeprowadzane przez dyrektora szkoły odnoszą się jedynie do metodyki nauczania oraz zgodności z programem a nie do treści katechetycznych. * * * Podsumowując, katecheza nie musi mieć negatywnego wpływu na całość systemu oświaty. Oczywiście, nie jest do końca jasne, co należy zrobić z problemami edukacji religijnej w jej obecnym stanie. Biorąc udział w rozmowach na ten temat, pamiętajmy jednak o faktach. 3 : Komentarze. Lekcje religijne to jeden z przedmiotów teoretycznie nieobowiązkowych, na które mogą uczęszczać osoby w wieku szkolnym. Jednakże czy tego typu przedmiot powinien być organizowany w szkołach oraz czasie pozostałych lekcji. Dodatkowo czy lekcje tego typu powinny być obowiązkowe i trwać w bloku pozostałych przedmiotów. Gdyby dziś w Polsce pojawił się Jezus z Nazaretu i otrzymał misję zreformowania rodzimego Kościoła, zacząłby ją od wyprowadzenia religii ze Biskupi chcieli mieć religię w szkole? Państwo się na to zgodziło. Kościół chciał mieć ocenę z religii na świadectwie? Dostał bez zbędnych dyskusji. Chciał Kościół, by lekcje religii odbywały się w środku innych zajęć tak, by uczniowie nie rezygnowali z katechezy zbyt łatwo? Taka praktyka jest wciąż często spotykana w polskich szkołach. Chciał Kościół, by pensje katechetów, duchownych i świeckich wzięło na swe barki państwo? Tak też się stało. Chce Kościół religii jako przedmiotu na maturze? Pożyjemy, zobaczymy… Czy jednak – mając tak komfortowe warunki do nauczania religii i wciąż walcząc o zwiększenie stanu posiadania – Kościół odnosi spektakularne sukcesy katechetyczne? Nie. 2. Po pierwsze dlatego, że nauczanie religii w obecnej formie jest nudne. Wystarczy zapytać przypadkowego ucznia, co sądzi o lekcji religii, by wiedzieć, że jest ona traktowana jak dziura w moście. Po drugie, dla wielu katechetów, szczególnie księży, to przykry obowiązek. Wielu wikarych zaś, słyszę to nie od dziś, mówi, że nie po to zostawało księżmi, by przez 45 minut zabawiać się w opiekuna kilkunastu dzieci. Co innego, gdyby lekcja religii odbywała się w salce przy kościele – „wtedy mógłbym – powiadają – wprowadzić także elementy formacyjne”. Po trzecie i najważniejsze: biskupi, jeśli idzie o nauczanie religii w szkole, nie mają sobie nic do zarzucenia. Tryskają samozadowoleniem: przecież, mówią, nie tylko, że wprowadziliśmy religię do szkół, to jeszcze katecheci są pełnoprawnymi nauczycielami. Pełen sukces duszpasterski. Czy jednak „efektywność administracyjna” ma być kryterium skuteczności nauczania religii? Nie! 3. Jak bardzo jeszcze status religii jako przedmiotu w szkole musi upaść, by biskupi zrozumieli, że dziś – na początku XXI w. – „chrześcijaninem się nie rodzisz, ale się nim stajesz”. Stajesz poprzez wolny wybór, pociągające i wiarygodne świadectwo tych, którzy głoszą Dobrą Nowinę. A nie przez to, ile godzin religii uda się Episkopatowi zapewnić w systemie szkolnym. Dlatego mam poczucie graniczące z pewnością, że gdyby dziś w Polsce pojawił się Jezus z Nazaretu i otrzymał misję zreformowania rodzimego Kościoła, to zacząłby jego odnowę od wyprowadzenia religii ze szkół. Może kiedyś, oby nie było za późno, zrozumieją to także polscy biskupi. . 35 448 462 296 458 345 185 141

niechodzenie na religie w szkole