Przeszczep włosów to rozwiązanie problemu łysienia, które może zmienić Twoje życie. Jest to zabieg mało inwazyjny, a przeszczepione włosy są odporne na wypadanie związane z wpływem androgenów. Jeśli Twoje włosy są cienkie oraz przerzedzone i rozważasz zabieg przeszczepu włosów – świetny wybór! Pamiętaj jednak, że skóra głowy po zabiegu potrzebuje czasu, by odpowiednio się zregenerować. Właściwa pielęgnacja skóry po zabiegu może przyspieszyć ten proces. O czym należy pamiętać w pierwszych dniach i tygodniach po przeszczepie włosów, by cieszyć się zdrową i gęstą czupryną? By się tego dowiedzieć, czytaj śmiało dalej! Oszczędzaj się w pierwszych dniach po zabiegu Specjaliści zalecają, by w pierwszym tygodniu po zabiegu zrezygnować całkowicie z jakichkolwiek używek. Nie sprowadza się to jedynie do zakazu picia alkoholu oraz palenia papierosów. Należy pożegnać się na kilka tygodni również z kawą i herbatą. Niewskazane jest uprawianie w tym okresie sportów oraz wykonywanie cięższych prac. Dodatkowo przez przynajmniej 3 tygodnie po zabiegu, poddawana operacji skóra głowy nie może być wystawiana na działanie promieni słonecznych. Czas potrzebny na wygojenie ran po przeszczepie to około 3-5 dni. W tym czasie spodziewaj się bólu głowy i gorszego samopoczucia. Przy większym dyskomforcie możesz ratować się ogólnodostępnymi środkami przeciwbólowymi, takimi jak np. paracetamol. Bólom towarzyszą obrzęki skóry, które zalecamy niwelować zimnymi okładami. Dobrym pomysłem na szybszą regenerację tkanek jest także zmiana swoich nawyków związanych ze snem. Najlepiej sprawdzi się spanie z głową uniesioną pod kątem 45 stopni, jednak najlepszy sposób odpoczynku warto wypracować indywidualnie. Jak pielęgnować skórę bezpośrednio po zabiegu? W pierwszej dobie po przeszczepie włosów o skórę głowy trzeba odpowiednio zadbać. Miejsce po operacji należy dokładnie oczyścić z wykorzystaniem jałowego roztworu soli fizjologicznej. Na sterylny gazik trzeba wylać niewielką objętość soli fizjologicznej, potrzebną do przemycia rany. Dzięki temu można oczyścić okolicę z resztek krwi i osocza, które mogły zostać tam po zabiegu. Przez pierwszy tydzień po transplantacji nie wolno myć głowy. Należy ograniczyć się do przemywania ran w podany wyżej sposób. Regeneracja skóry i przyjmowanie się przeszczepu łączy się z powstawaniem strupów i ze stopniowym ich odpadaniem. Często powoduje to uczucie uporczywego swędzenia. Być może wydaje się to oczywiste, ale warto przypomnieć to wszystkim: pod żadnym pozorem nie drap skóry świeżo po przeszczepie włosów. Możesz doprowadzić do zanieczyszczenia ran i pogłębienia uszkodzeń skóry. Ogólnie rzecz ujmując, nadmierne manipulacje przy skórze po zabiegu są wysoce niewskazane, ponieważ naruszenie regenerującej się tkanki może zniweczyć częściowo lub całkowicie efekty przeszczepu. Strupy powinny odpadać samoistnie, bez jakiejkolwiek Twojej ingerencji. Proces ten można ewentualnie przyspieszyć poprzez regularny (bardzo delikatny) masaż skóry głowy z użyciem odpowiednio do tego celu przeznaczonych oliwek. Jednak tego rodzaju działania można zacząć wykonywać dopiero co najmniej tydzień po przeszczepie, kiedy skóra pod strupami jest już zagojona, a strupy same zaczynają odchodzić. Dodatkowym atutem masażu skóry głowy jest poprawa mikrokrążenia w skórze głowy, co wspomaga regenerację i ułatwia adaptację mieszków włosowych do nowego miejsca. Pamiętaj, że każdy przypadek jest inny. W razie jakichkolwiek wątpliwości na którymkolwiek etapie pielęgnacji po zabiegu, zwróć się o pomoc do lekarza. Odpowiednia pielęgnacja zapewnia piękny wygląd skóry i włosów Jak już wspomnieliśmy, w pierwszym tygodniu po przeszczepie unikaj mycia włosów. Jednak już po 7 dniach możesz zacząć stopniowo wprowadzać różne zabiegi pielęgnacyjne, począwszy od mycia głowy. Początkowo używaj delikatnego szamponu o dobrym, naturalnym składzie, najlepiej z zawartością alantoiny i oktenidyny. Lekarz może przepisać Ci odpowiednie szampony i płyny do włosów lub podpowiedzieć jakie kosmetyki wybrać. Nie zdziw się, jeśli będą to np. produkty przeznaczony dla dzieci. Jeśli cierpisz na łupież, pamiętaj, że w okresie rekonwalescencji będzie trzeba zrezygnować z przeznaczonych do leczenia go zwrócić uwagę na pH szamponu. Specjaliści zalecają używanie preparatów o pH w granicach Woda, którą będziesz myć głowę powinna być ciepła (letnia), ale nigdy gorąca. Strumień wody nie może być zbyt mocny. Zachowaj delikatność, szczególnie w miejscach poddawanych zabiegowi. Staraj się nie masować skalpu. Pamiętaj, że okolica miejsca biorczego jest szczególnie wrażliwa i podatna na każdy bodziec. Pielęgnacja miejsca dawczego zależy w dużym stopniu od wytrzymałości pacjenta na ból. U niektórych osób, z obniżonym progiem bólu, można delikatnie obmywać część potyliczną za pomocą wody z szamponem. Myj skórę i włosy poprzez leciutkie ich dotykanie, ewentualnie poprzez subtelne wklepywanie szamponu. Używaj samych koniuszków palców. Zacznij na czubku głowy i stopniowo pokryj pianą całą głowę. Spłucz dokładnie preparat. Po umyciu, głowę osusz za pomocą ręcznika, nigdy suszarką. Pamiętaj, żeby nie używać tego samego ręcznika dwa razy. Jednorazowy ręcznik dociskaj lekko do skóry głowy, usuwając w ten sposób nadmiar wilgoci. Najlepiej w ogóle zaniechać suszenia włosów i pozwolić im wysychać naturalnie. Lekarz, który wykona zabieg z pewnością poinformuje Cię o sposobach pielęgnacji włosów i skóry głowy po zabiegu. W miejsca po przeszczepie należy koniecznie aplikować leki odkażające bez spłukiwania, które przyspieszą proces gojenia. Niewskazane jest zakładanie opatrunków i innych nakryć głowy na dłuższy czas, chyba że lekarz zaleci inaczej. Pacjenci po transplantacji zwykle otrzymują chustę, którą bardzo delikatnie osłania głowę np. przed wpływem promieni słonecznych. Taka chusta zapewnia swobodną cyrkulację powietrza i została zaprojektowana specjalnie dla osób po tego typu operacjach. W pierwszych tygodniach po transplantacji zrezygnuj z nakładania odżywek, wcierek, czy masek do włosów. Na to jeszcze przyjdzie czas. W drugim tygodniu pielęgnacji możesz rozpocząć delikatne masaże skóry głowy podczas mycia. Skóra głowy po zabiegu wymaga szczególnej higieny, dlatego staraj się myć ją codziennie. Zrezygnuj na co najmniej tydzień lub dwa tygodnie ze stylizacji włosów, a nawet z ich czesania. Powrót do normalności Po około 3 tygodniach od zabiegu przeszczepu włosów stopniowo można wracać do dawnych przyzwyczajeń pielęgnacyjnych. Możesz wrócić do dawnej częstotliwości mycia włosów oraz do stosowania odżywek i innych produktów. Dobrze jest jednak wziąć pod lupę preparaty, z którymi na co dzień będzie stykać się twoja skóra i włosy. Kosmetyki z chemicznymi dodatkami, silikonami, parabenami i sztucznymi barwnikami mogą bardziej szkodzić niż pomagać Twoim nowym włosom. Naucz się czytać składy i zacznij zwracać uwagę na to, co kupujesz. Sięgaj po produkty o jak najprostszym, naturalnym składzie, najlepiej bez konserwantów i silnych sztucznych detergentów. Jest to rada związana nie tylko z pielęgnacją miejsc po zabiegu. Być może zauważysz zagęszczenie włosów i poprawę stanu skóry na całej głowie. Nawet jeśli okolica pozabiegowa ładnie się goi, pamiętaj, że powinieneś ją chronić przed źródłami natężonego światła. Zrezygnuj z solarium i chroń głowę przed ostrym słońcem przez okres co najmniej 6 tygodni po przeszczepie. Być może decyzja o przeszczepie włosów wynikała z wyczerpania innych możliwości poprawy stanu włosów. Po zabiegu nie musisz jednak rezygnować z dobrych nawyków, którymi starałeś się kiedyś zagęścić włosy! Odżywiaj się prawidłowo, z naciskiem na produkty bogate w witaminy, minerały oraz białko. Możesz pić ziołowe napary i przyjmować suplementy diety na porost włosów. Jeśli wypadanie włosów ma u Ciebie podłoże hormonalne, nie rezygnuj z wizyt u lekarzy i z regularnych kontroli. Nie zaprzepaść efektów zabiegu! Tylko skrupulatna pielęgnacja skóry głowy po transplantacji włosów zapewni utrzymanie pożądanych efektów w postaci gęstych i mocnych włosów na całej głowie. Prawidłowo przeprowadzony zabieg gwarantuje długotrwały i pozytywny efekt, dbaj więc o to, by nie nie przeciwdziałać korzystnym zmianom. Pamiętaj o długoterminowych czynnikach, których unikanie pozwoli Ci cieszyć się piękną fryzurą dużo dłużej. Unikaj tego wszystkiego, co może osłabić włosy zarówno mechanicznie, jak i chemicznie. Zrezygnuj lub ogranicz farbowanie włosów, które nieodwracalnie je niszczy i osłabia. Zredukuj częstotliwość wykonywania stylizacji włosów na gorąco za pomocą lokówek i prostownic. Unikaj suszenia włosów gorącym powietrzem suszarki. Zwróć uwagę na sposób w jaki się czeszesz. Czy szarpiesz włosy i je wyrywasz lub kruszysz? Każdego dnia zdobywaj się na cierpliwość i delikatność dla swoich włosów. Ostatnio dużą popularnością cieszą się tzw. męskie koki. Pamiętaj, że włosy upinane w ten sposób są szczególnie obciążone. Nadmierny ucisk może powodować nawrót wyłysień. Nie denerwuj się! Bezpośrednio po przeszczepie może dojść do wypadania przeszczepionych włosów. Jest to naturalny proces, który ma związek z tzw. szokiem pooperacyjnym. Nowe włosy masowo przechodzą w fazę telogenową, czyli uśpienia i szykują się do wypadnięcia. Na ich miejsce wyrosną nowe, zdrowsze i silniejsze włosy, bowiem mieszek włosowy przyjmie się w nowym miejscu na skórze głowy. Warto pamiętać, że finalny efekt przeszczepu w postaci gęstej czupryny obserwujemy nawet po około 6-12 miesiącach od operacji. Potwierdzono wysokie zadowolenie pacjentów po zabiegu oraz skuteczność transplantacji, niezależnie od typu łysienia, który u danej osoby występował. Transplantacja to jeden z najskuteczniejszych i najtrwalszych sposobów walki z łysieniem. Jednak nawet po uzyskaniu oczekiwanych efektów, włosy mogą wypadać. Jest to związane z cyklem życia włosów, który składa się z faz anagenu, katagenu i telogenu, czyli ze wzrostu, inwolucji i wypadaniu włosa. Na miejscu włosów, które wypadły, wyrastają nowe, tzw. baby hair. Jeśli wypadanie włosów ogranicza się do 100 włosów dziennie, nie masz się czym denerwować. Jest to proces naturalny, który nie wpłynie znacząco na wygląd Twojej fryzury. Nawigacja wpisu
Lek. Krzysztof Galant Chirurgia , Gdańsk. 60 poziom zaufania. Witam! Powstała blizna jest czymś normalny. Po pobieraniu skóry do przeszczepu powstaje blizna, której wygląd zależy od grubości pobrania. Nie pisze Pani jak dawno wykonano zabieg. Barwa blizny zależy o grubości naskórka przez cienki naskórek prześwitują naczynia
18 gru 2019 · Ostatnia odpowiedź: 19 gru 2019 Witam. Kiedyś pisałem już w tej sprawie, może technika troszkę poszła do przodu i jest mi Ktoś wstanie pomóc. Blizna na nosie, po przeszczepie skóry po wypadku. Słabo z tym kolorem skóry, do tego nos wygląda, nierówno bo ubytek był dość głęboki. Czy jest jakaś szansa, na poprawę wyglądu? Proszę o konkretne i rzeczowe odpowiedzi, bez ,,ściemniania" lepsza szczera prawda, jak dawać zbędne nadzieję i stracić tylko pieniądze.... Mam 40lat Najlepiej Białystok i jak najbliżej. odpowiedzi (2) Odpowiedzi na wszystkie pytania udzielili prawdziwi lekarze Dr. Marek Kacki MD Brak opinii 0 ośrodki w · 19 gru 2019 Jeśli chodzi o nierówności i asymetrię jest to do skorygowania wstrzyknięciami bardzo małej ilości wypełniacz, w tym przypadku kwasu hialuronowego. Może to wymagać kilku zabiegów gdyż próba całkowitej korekcji nosa, szczególnie dolnej 1/3, może czasem stworzyć dodatkowy problem związany z miejscowym układem krążenia. Trzeba również pamiętać iż w Pana przypadku naturalna anatomia w tej części jest zaburzona co jest krytycznie ważne z punktu widzenia naczyń krwionośnych. Dlatego też konieczne tu jest bardzo konserwatywne podejście zachowując dokładnie opisane środki bezpieczeństwa związane ze wstrzyknięciem. Jeśli chodzi o pigment, jest z tym trochę trudniej. Jeden z pionierów micro-needling zaobserwował że używając micro-needling roller (nie za bardzo wiem jak przetłumaczyć to na język polski -mały cylinder z wieloma igłami) na bliznach bez pigmentu, po pewnym czasie pojawia się pigmentacja i skóra powoli przybiera kolor otoczenia. Zabrało to sporo czasu aby wyjaśnić to zjawisko. Ok azało się że raz na jakiś czas igła wdrożona w normalną skórę w sąsiedztwie blizny "wyciągnęła" melanocyt (komórkę produkującą pigment melaninę i wbijając się w bliznę pozostawia ją tam jako forma auto-transplantacji. Nie ma danych jak często się to zdarza jednak istnieje przynajmniej teoretyczna szansa że z czasem można oczekiwać rezultatów. Metodą znacznie częściej używaną jest tatuaż. W Pana przypadku, jakakolwiek metoda musi być przeprowadzana bardzo nieagresywnie z zachowaniem dużej ostroż Czytaj więcej Zobacz mniej Dr. Marek Kacki MD Brak opinii 0 ośrodki w · 19 gru 2019 Ponieważ problemopisany przez Pana jest związany z przeszczepem skóry trudno jest powiedzieć czy inne dostępne metody byłyby pomocne gdyż dane na ten temat sa niezbyt wielkie. Np. u pacjentów z vitiligo, autoimmunologicznym odbarwieniu, jednym ze sposobów zwiększenia pigmentu jest użycie naskórne substancji Psoralen (Puvasol) połaczone z naświetleniem UV (ultrafioletowe światło). W tej samej chorobie, jak i np. w odbarwionych bliznach po-oparzeniowych inny preparat jest często pomocy. Jest to Afamelanotide, substancja stymulująca tworzenie się barwnika skóry. Jeszce innym naskórnym lekiem jest Tacrolimus, lek który w doustnej formie jest używany jako lek po transplantacjach. Niestety, żaden z powyższych leków ma nieznany efekt na skórę po przeszczepie. Jako ciekawostka, opublikowano 5 tylko przypadków w których użyto przeszczep komórkowy. Po pobraniu małej ilości normalnej skóry poddano ją procesowi rozpuszczenia wszystkich składników oprócz komórek skóry produkujących melaninę oraz keratynę. Po ich wyizolowaniu, komórki te przetransplantowano na skórę pozbawionej pigmentu z bardzo dobrymi wynikami. Oczywiście liczba pacjentów jest tak mała że trudno jest przeanalizować statystyczne wyniki. Jedną z najbardziej nieinwazyjnych metod (jak powyżej, nie ma danych na przeszczep skóry) to naskórna aplikacja bimatoprost. Bimatoprost (Lumigan) , jeden ze starszych leków do leczenia jaskry miał bardzo ciekawą historię. Ten niepozorny lek był używany od wielu lat. Pewnego dnia, j Czytaj więcej Zobacz mniej Powiązane pytania Blizny potrądzikowe na nosie widget 12 lis 2015 · Ostatnia odpowiedź: 24 cze 2020 Witam! Od 12 lat staram się pozbyć blizn potrądzikowych. Poddałam się dwukrotnie zabiegowi Dermabrazji, kilkakrotnie robiłam peeling chemiczny, ostrzykiwałam blizny kwasem hialuronowy, miałam serie laserem Fraxel/około 20 zabiegów/, laserem Pearl /2 zabiegi na rok przez 3 lata/. Blizny na twarzy uległy polepszeniu o około 70-80 %. Niestety blizny na nosie pozostały. Wypełniłam nos osoczem. Później wstrzyknęłam w nos preparat Radiesse, niestety preparat szybko sie wchłonął i dodatkowo zmienił tymczasowo on kształt nosa/bulwa/. Staram się być na bieżaco z różnymi nowościami pojawiającymi się nit tylko w Polsce niestety blizny na nosie jednak jak były tak są. Chciałam się dowiedzieć co jeszcze mogłabym zrobić. W trakcie konsultacji słyszałam że skóra na nosie jest cienka i nos nie reaguje na laser gdyż skóry jest tak mało że kolagen nie ma jak się naprodukować /tak jak to miało miejsce w przypadku czoła/. Nie wiem czy w moim przypadku jest sens spróbować z własnym tłuszczem,może z przeszczepem powzięci, implantami? Z niecierpliwością czekam na odpowiedz. odpowiedzi (2) Odpowiedzi na wszystkie pytania udzielili prawdziwi lekarze Premium Witam Tego typu blizny usuwa się laserem frakcyjnym CO2 ,można również laserem picosekundowym i temoliftingiem RFInfini, warunkiem sukcesu jest bardzo dobry sprzęt i dobrze dobrane parametry przez doświadczonego lekarza Pozdrawiam Warunkiem sukcesu
86 poziom zaufania. Operuję wyłącznie w Szczecinie. Przy przeszczep ach skóry tzw. Wolnych zawsze należy brać pod uwagę ryzyko niewgojenia. Lek. Janusz Jaworowski Chirurg , Warszawa. 60 poziom zaufania. Szanowna Pani, aby wyciąć znamię przy oku niekoniecznie trzeba zaoptrywać ubytek przeszczepem skóry z reguły przeszczep daje
Aspiracyjny przeszczep tkanki tłuszczowej w praktyce chirurga plastyka Godłem chirurgii plastycznej jest tablica VIII z dzieła włoskiego chirurga i anatoma Gaspare’a Tagliacozziego, pt.: „De Curtorum Chirurgia per Insitionem” (1). W języku polskim tytuł tego dzieła brzmi: „Leczenie chirurgiczne zniekształceń przeszczepami”. Tablica ta ilustruje sposób rekonstrukcji nosa płatem tkanek (przeszczepem) z ramienia. Księga została wydana w Wenecji w 1597 roku i już wtedy autor użył słowa „przeszczep”. Dzieło to uważa się za przełomowe w nowożytnej chirurgii plastycznej. Chirurgia plastyczna nadal zajmuje się leczeniem zniekształceń w różnych okolicach ciała ludzkiego oraz usuwaniem zewnętrznych cech starzenia się. Głównym narzędziem w uzyskiwaniu tych złożonych celów nadal jest przeszczepianie tkanek. Przeszczep to tkanka lub narząd, który pozbawia się unaczynienia (odżywienia) w miejscu dawczym, przenosi się ją w miejsce biorcze, gdzie uzyskuje nowe unaczynienie. Najczęściej stosowanym przeszczepem w chirurgii plastycznej estetycznej jest aspiracyjny przeszczep własnej tkanki tłuszczowej, która spełnia rolę „wypełniacza”, ale sam zabieg ma znacznie szerszy wpływ na tkanki niż tylko dostarczenie objętości. Obecnie wiadomo, że nie ma jednolitej matrycy starzenia się twarzy, a co za tym idzie nie ma jednolitego schematu jej odmładzania. Wynika to z różnorodności twarzy ludzkich, różnego indywidualnego tempa starzenia się różnych ludzi i co więcej różnego tempa starzenia się różnych okolic i warstw anatomicznych twarzy u konkretnego człowieka. Pomimo, że nie ma jednolitego schematu starzenia się twarzy to jednak można dostrzec pewne wspólne cechy, które dotyczą starzenia się każdej twarzy. Podstawowymi zmianami strukturalnymi, które leżą u podstaw zmian morfologicznych są: 1. zanik tkanek (utrata objętości kości, tkanki tłuszczowej, samej skóry), 2. zwiotczenie i opadanie tkanek, 3. zmiany na powierzchni skóry (drobne zmarszczki, przebarwienia), 4. zmiana napięcia mięśni mimicznych (zwiększenie napięcia). Każda zachodząca zmiana strukturalna wymaga odmiennego i indywidualnego postępowania. Nie ma jednego klucza, który otwiera wszystkie zamki i nie ma też jednego sposobu postępowania odnoszącego się do wszystkich zmian strukturalnych starzejącej się twarzy. Przeszczep tkanki tłuszczowej stanowi dobrą metodę przywracania utraconej objętości – odnosi się do zaniku tkanek. Holistyczne podejście polega na łączeniu przeszczepu tłuszczu z zabiegami unoszącymi i napinającymi tkanki (lifting), zmieniającymi napięcie mięśni (toksyna botulinowa) i wpływającymi na powierzchnię skóry (lasery, pilingi). Definicje. Strukturalny przeszczep tłuszczu: to przeszczep pobranego chirurgicznie fragmentu tkanki tłuszczowej. Aspiracyjny przeszczep tłuszczu: to przeszczep tłuszczu pobranego na drodze liposukcji. Strukturalny przeszczep tłuszczu był opisany już w 1893 roku przez dr Neubera (przypadek przeszczepu tłuszczu w ubytek twarzy spowodowany gruźlicę). Aspiracyjny przeszczep tłuszczu został po raz pierwszy opisany w roku 1983 przez dr Illouza – jednego z twórców liposukcji. Produkt uboczny liposukcji – pobrany od pacjenta tłuszcz – był wstrzykiwany w różne okolice ciała w celu dostarczenia objętości. Biorąc pod uwagę te fakty historyczne nie można stwierdzić, że idea przeszczepu tkanki tłuszczowej to nowość. W czasie ostatniego ćwierćwiecza przeprowadzono jednak wiele badań naukowych, które wniosły sporo nowej wiedzy na temat tego zabiegu. Wydaje się, że dr Coleman – nowojorski dermatolog ma największy wkład w usystematyzowanie i rozpowszechnienie tej wiedzy. Wskazaniem do zastosowania przeszczepu tłuszczu w chirurgii plastycznej jest konieczność dostarczenia „objętości”. Najczęściej zabieg wykonuje się na twarzy w celu uzupełnienia ubytków w okolicy policzków (2), skroni, bruzd nosowo-wargowych, bruzd marionetkowych, ust, powiek (3), nosa, czoła (9). Przeszczep tłuszczu może służyć do korekty piersi (4), łydek (6) i pośladków. W przypadku piersi zabieg mógłby być częściej wykonywany, ale główną barierę stanowi budowa anatomiczna potencjalnych kandydatek – kobiety z małymi piersiami zwykle są szczupłe i nie mają miejsc skąd można by pobrać wystarczającą ilość tkanki tłuszczowej. Zabieg jest pomocny w korekcie zniekształceń bliznowatych z ubytkiem tkanek (5). Przeszczep tłuszczu wpływa korzystnie na jakość skóry i działa przeciwzapalnie – to ostatnie działanie może być wykorzystane w przypadkach leczenia cery trądzikowej. Idealny materiał wypełniający powinien być bezpieczny, w miarę trwały i prosty w zastosowaniu. Pod pojęciem bezpieczeństwa kryje się: 1. Kompatybilność (zgodność) biologiczna; 2. Brak cech antygenu (antygen wywołuje odpowiedź immunologiczną ustroju); 3. Materiał nie może być pirogenny (nie może wywoływać gorączki); 4. Materiał, nie może wywoływać stanu zapalnego; 5. Nie może być toksyczny (nie może uszkadzać okolicznych komórek i tkanek); 6. Nie powinien mieć pochodzenia zwierzęcego; 7. Powinien być stabilny po podaniu; 8. Nie powinien migrować (przemieszczać się) z miejsca podania; 9. Powinien być w miarę trwały, ale wchłanialny (odchodzi się od trwałych wypełniaczy); 10. Powinien naturalnie wyglądać. Aspiracyjny przeszczep własnej tkanki tłuszczowej spełnia wszystkie powyższe warunki i poprzez to jest złotym standardem wśród szeroko pojętych „wypełniaczy”. Pacjent przynosi materiał ze sobą – nie ma kosztu preparatu. Jednorazowo można podać dużą ilość tkanki tłuszczowej (w twarz często 50 cm3, w piersi nawet po 300-400 cm3 na stronę). Zabieg nie pozostawia zewnętrznych blizn. Przy prawidłowo wykonanej procedurze praktycznie nie obserwuje się powikłań. Część podanej tkanki tłuszczowej przyjmuje się, uzyskuje unaczynienie w nowym miejscu i daje trwały wynik (nie ma wiarygodnych badań naukowych na temat procentowej oceny przyjmowania się przeszczepu tłuszczu). Przeszczepione komórki tłuszczowe w miejscu biorczym tłuszczu zachowują się tak samo jak zachowywały się w miejscu dawczym – w przypadku spadku masy ciała objętość przeszczepionych komórek maleje, a w czasie tycia rośnie. Wraz z tkanką tłuszczową przeszczepiane są komórki macierzyste, które w znacznym stopniu odpowiedzialne są za wynik zabiegu. Komórki macierzyste (Stem cells) to takie komórki, które mają zdolność proliferacji (dzielenia się, samo-namnażania) i jednocześnie jedna z komórek powstała w wyniku podziału ma zdolność różnicowania się w kierunku różnych linii komórkowych, a druga wciąż pozostaje komórką macierzystą. Ze względu na pochodzenie komórki macierzyste dzieli się na: 1. Zarodkowe komórki macierzyste (embryonic stem cells) – mogą się różnicować w kierunku każdej dorosłej linii komórkowej i 2. Somatyczne komórki macierzyste (adult stem cells) – mogą się różnicować w kierunku wielu, ale nie w kierunku wszystkich linii komórkowych. Najlepszym przykładem zarodkowej komórki macierzystej jest zapłodniona komórka jajowa – z jednej komórki powstaje cały organizm człowieka. Zastosowanie w medycynie zarodkowych komórek macierzystych napotyka wiele barier etycznych i politycznych. W chirurgii plastycznej i medycynie estetycznej zastosowanie znajdują somatyczne komórki macierzyste, wśród których są mezenchymalne komórki macierzyste izolowane ze szpiku kostnego, pępowiny i tkanki tłuszczowej. Poza zarodkowymi i mezenchymalnymi komórkami macierzystymi stwierdzono też tzw. specyficzne dla danej tkanki komórki macierzyste (tissue-specific „resident” stem cells). Komórki te są zdolne do proliferacji i różnicowania w kierunku tkanki, w której przebywają. Utrzymują tą zdolność w czasie całego okresu przeżycia człowieka. Podtrzymują one stały stan komórkowy tkanki/ narządu i stanowią podstawę regeneracji w razie urazu. Przykładem tych komórek są komórki macierzyste skóry, które stwierdzono w warstwie podstawnej naskórka, w mieszkach włosowych i w gruczołach łojowych. Mezenchymalne komórki macierzyste pochodzące z tkanki tłuszczowej mają wiele zalet – są liczne i łatwo dostępne na zasadzie liposukcji. Z pobranej tkanki tłuszczowej można wyizolować komórki macierzyste na zasadzie wirowania – są one cięższe niż adipocyty i w wyniku siły odśrodkowej osadzają się na dnie probówki. Pozyskane w ten sposób komórki można zróżnicować w kierunku odipocytów (komórek tłuszczowych) , chondrocytów (komórek tkanki chrzęstnej), osteocytów (komórek tkanki kostnej) i miocytów (komórek tkanki mięśniowej). W chirurgii plastycznej pozyskane w powyższy sposób komórki macierzyste wstrzykuje się w pożądane miejsce wraz z tkanką tłuszczową. Z założenia ma to na celu poprawę wyników przeszczepu tkanki tłuszczowej, a mianowicie zwiększenie odsetka wgojonych komórek tłuszczowych. Nie ma obecnie wiarygodnych badań naukowych potwierdzających skuteczność takiego postępowania. Czy izolowanie komórek macierzystych w celu wzbogacania nimi tkanki tłuszczowej ma w ogóle uzasadnienie? W celu pozyskania puli komórek macierzystych musimy poświęcić część pobranej tkanki tłuszczowej. Uważam, że lepiej jest podać całą pobraną tkankę tłuszczową wraz z komórkami macierzystymi niż izolować komórki macierzyste w wyniku czego tracimy część pobranego tłuszczu. Ma to szczególne znaczenie w przypadku przeszczepu tłuszczu w piersi kiedy prawie zawsze brakuje miejsc dawczych tłuszczu, a więc utrata części pobranej tkanki tłuszczowej w celu pozyskania komórek macierzystych, które i tak mogłyby być podane mija się z celem. W przypadku przeszczepu tłuszczu w twarz wzbogacanie tłuszczu komórkami macierzystymi może stanowić jedną z opcji. Na technikę zabiegu składają się trzy etapy: 1. Pobranie tkanki tłuszczowej, 2. Jej obróbka i 3. Podanie przygotowanego materiału w pożądane miejsce. Konieczne instrumentarium do wykonania zabiegu jest proste składa się z kaniuli do nasączania miejsca dawczego, kaniuli do pobrania tłuszczu i kaniuli do podania. Zwykle kaniule są wielorazowego użytku, choć są już dostępne kaniule jednorazowe i to jest chyba kierunek rozwoju (8). W czasie wykonywania wszystkich czynności należy pamiętać, że komórki tłuszczowe są wrażliwe na wszelkie formy urazu i na każdym etapie zabiegu mogą ulec rozpadowi. Pobranie tłuszczu na zasadzie liposukcji musi odbywać się bardzo delikatnie – nasączenie miejsca dawczego powinno być subtelne, małą ilością płynu, żeby nie generować dużego ciśnienia, które niszczy komórki tłuszczowe. Płyn do nasączania w czasie zabiegu w znieczuleniu miejscowym musi zawierać preparat miejscowo znieczulający, ale ważne, żeby nie był on w dużych stężeniach. W czasie zabiegu w narkozie płyn do nasączania powinien być pozbawiony preparatów do znieczulenia miejscowego, gdyż działają one toksycznie na komórki tłuszczowe. Samo mechaniczne zasysanie tkanki tłuszczowej powinno odbywać się przy małych wartościach podciśnienia (przy małych przeszczepach tłuszczu w twarz strzykawkami 10 ml, przy dużych 20 ml). Ruchy ręki chirurga muszą być stosunkowo powolne, żeby unikać mechanicznego urazu dla komórek tłuszczowych. Pobrany aspirat zawiera od 10% do 90% żywych komórek tłuszczowych. Przestrzeganie powyższych zasad służy pobraniu materiału, który zawiera sporo żywych komórek. Należy pobrać 30-40% więcej treści niż przewidywana objętość tkanki tłuszczowej, którą się chce podać. W aspiracie będzie też płyn do nasączenia i rozpadłe komórki tłuszczowe w formie „oleju. Należy podać trzykrotnie więcej przygotowanej w wyniku obróbki tkanki tłuszczowej niż konieczna objętość do uzyskania korekcji – 2/3 podanego materiału się wchłonie (a może nawet więcej). Proces obróbki aspiratu powinien trwać możliwie krótko. Większość komórek tłuszczowych ginie po 1 godzinie przebywania poza organizmem. Celem obróbki jest rozdzielenie pobranego materiału na warstwę olejową (tłuszcz z rozpadłych komórek), warstwę tkanki tłuszczowej wraz z komórkami macierzystymi i warstwę płynu (większość to płyn do nasączania). Wirowanie aspiratu powoduje, że warstwa olejowa i warstwa płynu są szersze, a warstwa tkanki tłuszczowej węższa. Samo-sedymentacja też powoduje rozdział, ale grubość warstw jest inna – warstwa olejowa i płynu są węższe, a warstwa tkanki tłuszczowej szersza. Komórki macierzyste są mniejsze i cięższe od komórek tłuszczowych i dlatego w procesie rozdziału wędrują w dół probówki – w czasie wirowania, gdy siły odśrodkowe są duże większość komórek macierzystych trafia do płynu w dole probówki, natomiast w czasie samosedymentacji większość komórek macierzystych pozostaje w warstwie tkanki tłuszczowej. Wybór metody obróbki jest dowolny i nie ma dowodów naukowych na przewagę którejkolwiek z nich. Po opracowaniu materiału pozbywamy się warstwy płynu i warstwy olejowej i wstrzykujemy tylko tkankę tłuszczową. Warstwa dolna tkanki tłuszczowej jest bogatsza w komórki macierzyste, a warstwa górna uboższa. Należy symetrycznie korygować pożądaną okolicę, tak żeby po każdej stronie podać tyle samo tkanki tłuszczowej bogatej i ubogiej w komórki macierzyste. Symetryzacja zabiegu polega też na dopilnowaniu, żeby po każdej stronie podać materiał, który tak samo długo przebywa poza organizmem ludzkim. Te dwa proste i oczywiste zabiegi pomogą w zapobieganiu asymetrycznemu wchłanianiu się tłuszczu. Na twarzy tkankę tłuszczową podaje się strzykawkami jednomililitrowymi, a przy modelowaniu sylwetki trzymililitrowymi. Na każdy podany mililitr tkanki tłuszczowej należy wykonać 30-50 pasaży kaniulą w różnych kierunkach. Tłok strzykawki naciska się w czasie wycofywania kaniuli. W przypadku podania 50 ml tkanki tłuszczowej w twarz należy wykonać minimum 1500 pasaży kaniulą (30x50=1500) praktycznie we wszystkich warstwach twarzy – w powierzchownej i głębokiej warstwie tłuszczowej oraz w warstwie SMAS (powierzchowny układ mięśniowo-powięziowy twarzy). W ten sposób wykonana głęboka mechaniczna „mezoterapia” tkanek twarzy z pozostawieniem w nich tkanki tłuszczowej i komórek macierzystych jest podstawą dla uzyskania efektu odbudowy objętości. Ostatnio wprowadzono pojęcie „nano fat graft” – zabieg polega na specjalnym spreparowaniu tkanki tłuszczowej tak, żeby było możliwe jej podanie śródskórne igłą. Jest to mezoterapia emulsją tłuszczową zawierającą komórki macierzyste. Zabieg poprawia jakość skóry i poza twarzą może być stosowany na szyję i dekolt. Każdy zabieg związany jest z nieuniknionymi następstwami oraz z ryzykiem powikłań. Dotyczy to miejsca skąd tłuszcz się pobiera jak i miejsca gdzie się go podaje. Nieuniknione następstwa występują zawsze i stanowią nieodłączną część przeszczepu tkanki tłuszczowej. Powikłania występują rzadko, ale należy się z nimi liczyć. Do nieuniknionych następstw należą: 1. Obrzęk, 2. Zasinienie, 3. Dyskomfort/ ogólnie pojęte cierpienie w trakcie i po zabiegu. Obrzęk i zasinienie na twarzy są powodem długiego okresu rekonwalescencji – duży obrzęk i zasinienia mogą się utrzymywać nawet 2-3 tygodnie. Powikłania po zabiegu mają charakter głównie subiektywnych odczuć: „za mały efekt” i jeszcze rzadziej „za duży efekt”. W miejscu podania tłuszczu mogą się zdarzyć wyczuwalne, a czasami widoczne zgrubienia, które znikają samoistnie wraz z procesem wchłaniania się tkanki tłuszczowej i dojrzewania wewnętrznej blizny. W miejscach gdzie jest cienka i delikatna warstwa własnych tkanek bywają przypadki, że zgrubienia takie są trwale widoczne – najczęściej to okolica doliny łez (7). Pooperacyjna asymetria wynika z niesymetrycznego podania lub asymetrycznego wchłaniania się podanej tkanki tłuszczowej. Może dojść do powstania krwiaka w tkankach (zbiornik krwi wymagający nakłucia lub innej formy drenażu) lub do gromadzenia się w tkankach zbiornika płynu surowiczego. Infekcja zdarza się niezwykle rzadko. Opisywano po przeszczepie tłuszczu późne infekcje bakteriami Corynobcter – objawy pojawiały się późno kilka tygodni, a nawet miesięcy po zabiegu i polegały na pojawieniu się łuszcząco – sączących zmian skórnych. Zwykłe posiewy były jałowe, co przedłużało diagnostykę i wdrożenie skutecznego leczenia. Analiza tych przypadków doprowadziła do wniosku, że przyczyną tego typu infekcji były niewystarczająco dobrze umyte mechanicznie kaniule wielorazowego użytku (kaniule są cienkie i wymagają dokładnego mechanicznego oczyszczenia również od wewnątrz przed poddaniem procesowi sterylizacji, w przeciwnym razie proces sterylizacji nie jest w pełni skuteczny). Należy o możliwości takiej infekcji pamiętać i gdy pojawią się wyżej wspomniane objawy kierować pacjentów na specjalistyczne badania bakteriologiczne, które pomogą w postawieniu rozpoznania. W przypadku uzyskania posiewów z antybiogramem leczenie polega na celowanej antybiotykoterapii. Każdy zabieg naruszający ciągłość skóry jest potencjalnie związany z możliwością uszkodzenia struktur anatomicznych w rejonie działań (mięśni, naczyń, nerwów, ślinianki, gałki ocznej). Opisywano po przeszczepach tłuszczu w twarz przypadki ślepoty podobnie jak po zabiegach z zastosowaniem kwasu hialuronowego czy innego rodzaju preparatów do wstrzyknięć. Na szczęście w Polsce tego typu doniesień nie odnotowano. Kwalifikacja do przeszczepu tłuszczu ma miejsce w czasie osobistej konsultacji z lekarzem. Przeszczep tłuszczu w twarz można wykonać w znieczuleniu miejscowym, szczególnie gdy dotyczy tylko jednej okolicy twarzy, np. ust. W przypadku zabiegu na całą twarz wskazane jest znieczulenie ogólne w celu zapewnienia pacjentowi komfortu. W przypadku korekty piersi znieczulenie ogólne jest niezbędne. Pacjentki do zabiegu powinny być ogólnie zdrowe, co powinno być potwierdzone wynikami badań. Po zabiegu w narkozie wskazane jest pozostanie w klinice minimum 6 h. Badanie kontrolne jest po tygodniu w celu oceny procesów gojenia i ewentualnego wczesnego wychwytywania powikłań i po 3 miesiącach w celu ostatecznej oceny wyniku zabiegu. W ciągu tego czasu zupełnie już ustępuje obrzęk i wchłania się tłuszcz, który się nie przyjął. Aspiracyjny przeszczep tłuszczu jak każdy zabieg ma swoje blaski i cienie. Wśród zalet można wymienić: 1. Własny tłuszcz wzbogacony o komórki macierzyste stanowi idealny wypełniacz; 2. Zabieg ma szerokie wskazania, 3. Zabieg nie jest skomplikowany i ma krótką krzywą uczenia dla specjalisty chirurgii plastycznej. Wśród wad zaliczam: 1. Długi okres rekonwalescencji przy przeszczepie tłuszczu w twarz, 2. Wynik zabiegu jest uzależniony od wielu zmiennych i dlatego nie jest w pełni przewidywalny, 3. Zabieg przeszczepu tłuszczu powinien być wykonywany w warunkach sali zabiegowej przez lekarza ze specjalnością zabiegową.
cena od 879. Fotona frakcyjne odmładzanie z ablacją smooth - twarz + szyja. cena od 1429. Fotona frakcyjne odmładzanie z ablacją smooth - twarz + szyja + dekolt. cena od 1979. Frakcyjne odmładzanie z ablacją smooth - brzuch. cena od 1429. Frakcyjne odmładzanie z ablacją smooth - ramiona. cena od 1099.
Zabieg powiększania ust to jeden z najczęściej wykonywanych zabiegów medycyny estetycznej. Nie bez powodu – już niewielka korekta w tej okolicy twarzy może radykalnie zmienić wyraz twarzy, oczywiście na korzyść. Pełne, czerwone i symetryczne usta są wszak jednym z najważniejszych atrybutów kobiecości. Technik powiększania ust jest wiele, jednak najczęściej oferują one rozwiązanie o ograniczonym zasięgu czasowym. Powiększenie ust kwasem hialuronowym czy własną tkanką tłuszczową, a także makijaż permanentny to zabiegi, których efekt utrzymuje się maksymalnie przez dwa lata. Jest jednak metoda trwała, która raz na zawsze zapewni piękny wygląd ust. Mowa o chirurgicznym powiększaniu ust, z czego najczęściej wykonywane jest powiększanie ust przeszczepem skóry. Plastyka ust Operacyjne powiększanie ust polega na wykonaniu w obrębie ust zabiegu chirurgicznego, co wiąże się z przerwaniem ciągłości skóry i modyfikacją kształtu i wielkości ust. Wykorzystywane są następujące zabiegi: przeszczep tkanki skórnej, czyli korium Gull -Wing Lip Lift, czyli nacięcie wykonywane na granicy czerwieni wargowej Bullhorn Lip Lift, czyli nacięcie skóry pod nosem Corner Lip Lift, czyli wycięcie skóry z okolic zewnętrznych kącików ust Zabieg jest stosunkowo szybki, wykonywany w znieczuleniu, a krótki czas rekonwalescencji prowadzi do doskonałego, trwałego efektu pełnych i kształtnych ust. Przygotowanie do zabiegu powiększania ust przeszczepem skóry Tak jak każdy zabieg chirurgiczny, także chirurgiczne powiększanie ust wymaga przeprowadzenia dokładnej konsultacji lekarskiej. Przeprowadzany jest wnikliwy wywiad lekarski, w celu precyzyjnej oceny stanu zdrowia i potwierdzenia braku jakichkolwiek przeciwwskazań do przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego powiększenia ust. Bardzo istotnym elementem konsultacji lekarskiej jest także jak najdokładniejsze określenie upodobań pacjentki i jej oczekiwań wobec końcowego efektu zabiegu. Od stopnia modyfikacji kształtu i wielkości ust zależeć będzie bowiem ilość pobranej lub wyciętej w okolicy ust tkanki skórnej. Niezbędne jest wykonanie szeregu badań: morfologii i OB w celu oceny zagrożenia anemią oraz obecności ewentualnych stanów zapalnych parametrów oceniających krzepnięcie krwi: APTT i INR, co ma kluczowe znaczenie przy każdym zabiegu związanym z przerwaniem ciągłości tkanek grupy krwi poziomu glukozy we krwi poziomu elektrolitów (sodu i potasu) poziomu mocznika i kreatyniny w celu oceny funkcji nerek anty – HbS, anty – HIV i anty – HCV EKG z opisem RTG klatki piersiowej Badania te powinny być wykonane nie wcześniej niż na trzy dni przed planowanym zabiegiem. Termin ustalany jest zaraz po menstruacji, gdyż bezpośrednio przed nią i w jej trakcie organizm cechuje obniżona krzepliwość krwi. Na cztery tygodnie przed zabiegiem należy zaprzestać palenia papierosów, gdyż powoduje to zaburzenia krążenia krwi i dotlenienia tkanek, a to negatywnie może wpłynąć na procesy gojenia. Ponadto na dwa tygodnie przed zabiegiem należy odstawić leki modulujące krzepnięcie krwi, oczywiście po konsultacji z lekarzem prowadzącym. Warto mieć na uwadze, że stosowany powszechnie jako lek przeciwbólowy kwas acetylosalicylowy także rozrzedza krew. Przeciwwskazania do zabiegu powiększania ust przeszczepem skóry Zabieg chirurgicznego powiększania ust nie powinien być przeprowadzany w następujących sytuacjach: ciąża i laktacja opryszczka czerwieni wargowej infekcje nieuregulowane ciśnienie tętnicze problemy z gojeniem tkanki łącznej cukrzyca zaburzenia krzepliwości krwi owrzodzenia jamy ustnej ropne zapalenie zatok Przebieg zabiegu powiększania ust przeszczepem skóry Zabieg chirurgicznego powiększania ust rozpoczyna się od potwierdzenia ustaleń dotyczących pożądanej wielkości i kształtu ust, a tym samym – rozległości zabiegu. Zabieg może być przeprowadzony w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym; gdy pacjentka zdecyduje się na tą drugą ewentualność, musi pojawić się na zabieg na czczo. Przebieg zabiegu uwarunkowany jest techniką powiększania ust. 1. Powiększanie ust przeszczepem skóry: nazwa metody – Korium – związana jest z pojęciem stosowanym na określenie części skóry właściwej, która pobierana jest w celu przeszczepienia skóra pobierana jest z mało widocznych miejsc (podbrzusza, kości ogonowej, w miejscu lokalizacji starych blizn) cienki pasek skóry jest przeciągany przez małe nacięcia w kącikach ust; pobrana skóra musi być umiejscowiona dokładnie tak, by kończyła się na granicy wargowej; jest to najtrudniejsza cześć zabiegu, od przebiegu której zależy efekt końcowy zabieg trwa około półtorej godziny i nie wymaga hospitalizacji po zabiegu 2. Bullhorn Lip Lift, czyli zabieg Hinderera: polega na nacięciu skóry w okolicy rowków podnoskowych zabieg przeznaczony jest da osób pragnących zmniejszyć odległość ust w stosunku do nosa, podnieść górną wargę lub wyeksponować więcej czerwieni wargowej szczególnej staranności wymaga zachowanie łuku Kupidyna; na życzenie pacjentki możliwe są niewielkie modyfikacje jego kształtu wycięcie paska skóry o określonym wymiarze i zszycie skóry z jednoczesnym podciągnięciem skóry nad ustami i samych ust daje efekt liftingu ust, ich powiększenia i pełności zabieg trwa ok. 40 minut i wymaga założenia szwów 3. Gull – wing Lip Lift: polega na nacięciu warg tam, gdzie czerwień wargowa zbiega się z cielistą częścią nad górną wargą cielisty pas skóry jest usuwany, a warga podciągana i podszyta do góry; wielkość usuniętego paska skóry uzależniona jest od oczekiwanego efektu bardzo ważne jest zachowanie anatomicznej linii łuku Kupidyna efektem jest podniesienie i wypełnienie wargi, będące rezultatem odkrycia, oddzielenia, przesunięcia i zszycia wierzchniej warstwy tkanki okolicznej ust zabieg można wykonać także na wardze dolnej zabieg trwa ok. 40 minut i wymaga założenia szwów 4. Corner Lip Lift: polega na wycięciu skóry wyłącznie z okolicy zewnętrznych kącików warg oraz podciągnięciu ich do góry; daje efekt korekty opadających kącików, przez co usta zyskują odpowiednie proporcje i kształt, a twarz nabiera pogodnego wyglądu. Postępowanie pozabiegowe i efekty zabiegu W przypadku powiększania ust przeszczepem skóry, proces gojenia z racji małej inwazyjności zabiegu przebiega bardzo sprawnie. Niewielki obrzęk i zaczerwienienie utrzymują się ok. 4 dni, a ostateczny efekt jest zauważalny po 2 -3 tygodniach. Zabieg modelowania i powiększania ust metodą Bullhorn oraz Gull – wing wymaga założenia szwów, które zdejmowane są po pięciu dniach. Odczuwalny może być obrzęk, nieznaczny ból, zasinienie oraz przejściowe zaburzenia czucia, zanikające po kilku – kilkunastu dniach. Ostateczny efekt jest zauważalny po 2 -3 tygodniach. Po zabiegu może powstać niewielka, cieniutka blizna, która z łatwością można zatuszować konturówką do ust. Przez dobę po zabiegu nie należy dotykać ust, zachowując aseptykę miejsca zabiegu. Można pić jedynie przez słomkę, nie całować się i nie palić papierosów. Do dwóch dni po zabiegu należy unikać nadmiernej mimiki okolic ust. Przez dwa – trzy tygodnie po zabiegu warto zrezygnować z ekspozycji na słońce. Efektem chirurgicznego powiększania ust są kształtne, pełne wargi z wyeksponowanym obszarem czerwieni wargowej. Ujędrnieniu podlegają zarówno usta, jak i ich okolice. Co najważniejsze – zabieg daje trwały efekt, nie wymagający powtarzania. Możliwe powikłania po zabiegu powiększania ust przeszczepem skóry Zabieg chirurgicznego powiększania ust jest zabiegiem stosunkowo bezpiecznym. Przeszczepienie własnej skóry pacjenta nie niesie ze sobą nawet minimalnego ryzyka uczulenia czy odrzucenia przeszczepionego materiału. Rzadkimi powikłaniami są stany zapalne i infekcje, a sporadycznie zdarza się powikłanie zabiegu naczyniakami czy tkanki bliznowatej. Cena zabiegu powiększania ust przeszczepem skóry Powiększenie ust przeszczepem skóry oraz inne zabiegi chirurgicznego powiększania ust kosztują ok. 3500 – 3700 na jedną wargę. Przy wykonaniu zabiegu Gull – wing lub Korium na obu wargach, koszt wyniesie ok. 5000 zł. Zalety i wady powiększania ust przeszczepem skóry Niewątpliwą zaletą wszystkich metod chirurgicznego powiększania ust jest efekt utrzymujący się przez całe życie. Jednorazowość zabiegu wyróżnia tą metodę powiększania ust względem pozostałych sposobów. Stanowi to o przewadze plastyki ust nad powiększaniem przy użyciu kwasu hialuronowego, własnego tłuszczu czy makijażu permanentnego. Natomiast wyższość zabiegu chirurgicznego powiększania ust wymienionymi metodami nad powiększaniem z użyciem implantów polega na całkowitym bezpieczeństwie; implant rzadko, ale jednak – może powodować reakcję immunologiczną organizmu. Precyzyjna linia cięcia i blizna o znikomej widoczności to gwarancja nienagannego efektu, który można dostosować indywidualnie do preferencji pacjentki. Możliwość korekty opadających kącików ust czy zbyt nisko względem nosa osadzonej wargi, to dodatkowe atuty zabiegu chirurgicznego powiększania ust. Niektórzy traktują fakt pozostawienia po zabiegu blizny jako wadę, jednak blizna jest mało widoczna i bez trudu można ją skorygować konturówką do ust czy odrobiną korektora lub pudru. Fakty i mity na temat zabiegu Po zabiegu usta długo się goją – MIT. Usta do bardzo dobrze ukrwiony obszar ciała, stąd proces gojenia zachodzi bardzo sprawnie i trwa kilka dni. Przy zastosowaniu się do zaleceń lekarza i dbałości o okolice pooperacyjne, nic nie powinno zakłócić procesu gojenia ust. Możliwe jest odrzucenie przeszczepu skóry – MIT. Przeszczep własnej tkanki pacjenta (tzw. przeszczep autologiczny) to najbezpieczniejsza metoda transplantacji. Gwarantuje brak jakiejkolwiek reakcji o podłożu immunologicznym. Ponadto bardzo sprawny proces integracji przeszczepu z otaczającymi tkankami warunkuje szybkie wrośnięcie przeszczepu i brak możliwości jego przemieszczenia. Operacyjne powiększanie ust daje bardzo naturalny efekt – FAKT. Operowanie wyłącznie wzdłuż anatomicznych krzywizn twarzy i możliwość precyzyjnego kontrolowania zasięgu zabiegu gwarantuje bardzo naturalny efekt.
PLASTYKA MIEJSCOWA PRZYKURCZU BLIZNOWATEGO. PRZESZCZEP SKÓRY POŚREDNIEJ GRUBOŚCI. ZAOPATRZENIE UBYTKU PŁATEM TKANKOWYM. WYWIAD: Przeciwwskazania: niestabilne nadciśnienie tętnicze, niestabilna choroba niedokrwienna serca, skazy naczyniowe i zaburzenia krzepnięcia, przyjmowanie leków wpływających na krzepliwość krwi, immunosupresyjnych i cytotoksycznych, niedokrwistość, duszności
przeszczep skóry Witam! Moj synek (15 m) 3 tygodnie temu oparzył się na udzie (3 st. 3% ciała), zrobiono mu przeszczep skóry. Rana sie jeszcze nie wygoiła, nadal nosimy opatrunek. Interesuje mnie wyszstko na temat przeszczepów u dzieci. Co nas czeka? Czy może mi PAni Doktor polecić jakąś lekturę na ten
. 0 140 62 382 67 118 142 173
przeszczep skóry na nosie
