Należy wyraźnie podkreślić, że jeżeli rodzic zostanie pozbawiony władzy rodzicielskiej to jego obowiązek alimentacyjny wobec dziecka pozostaje nadal aktualny. Dla aktualności obowiązku alimentacyjnego nie ma znaczenia, czy rodzic ma pełnie praw rodzicielskich, czy też został pozbawiony władzy rodzicielskiej.

Co czwarty rodzic nie zagląda do szkoły swojego dziecka wcale lub wpada tylko czasami. Jeśli już przyjdzie na wywiadówkę, to albo się zawstydzi, albo chodzi o zainteresowanie szkolnymi spotkaniami, i o to, żeby mówiło się na nich o bezpieczeństwie dzieci. Po pierwsze: załatwmy to szybkoOto wywiadówka, którą chyba każdy zna: rodzice upychają się w zbyt ciasnych ławkach, podpisują listę Trzeba wybrać trójkę klasową - bąka wychowawca. Rodzice kulą się, pochylają głowy, jakby to było odpytywanie na fizyce. Jeżeli nawet ktoś ma ochotę się zgłosić, nie podniesie ręki, bo nie wypada. Czeka aż ktoś go zaproponuje. Ale jak tu zaproponować, skoro nikt nikogo nie zna? Więc nauczyciel wyczytuje nazwiska z listy: - Może pani? Nie? To może pan?Dalej: pieniądze. Na komitet rodzicielski, na klasowe, na ubezpieczenie. Znów lista: masz zadeklarować, ile dasz. Nauczyciel sprawdza, czy wszyscy na pewno zadeklarowali. Wiadomo, że będzie sprawdzał, więc każdy raczej wpisuje maksymalną wysokość, nawet jeśli nie wie, skąd wziąć tyle odczytanie komunikatów dyrektora o wymianie szkolnych drzwi albo okien. Jeden rodzic jest zainteresowany, drugi z nudów bazgrze coś na kartce, trzeci ziewa. Później straszenie, że będzie ciężko, jak się dzieci nie przyłożą do nauki. I narzekanie, że słaba frekwencja. Każdy czeka, czy padnie nazwisko jego pociechy. Zanim nauczyciel wyczyta z kartki, kto ma zostać na indywidualną rozmowę, przypomina wszystkim rodzicom, że trzeba uzupełnić dane, gdzie kto mieszka, pracuje, numer telefonu (rodzice cicho: - Po co mu numer, skoro i tak nie zadzwoni, nie ma takiego zwyczaju). Czasami oni chętnie by zadzwonili do niego. Ale to trudne. Wychowawca nie zdradzi swojego numeru komórkowego, każe dzwonić przez szkolny sekretariat. A w sekretariacie mówią, że teraz nauczyciel nie może podejść, bo są lekcje. A na przerwie mówią, że nie może, bo przerwa. A przed lekcjami mówią, że jeszcze go nie ma. A po lekcjach, że wyszedł...Pozostają więc części formalnej można porozmawiać z wychowawcą. On głośno i wyraźnie wyczyta nazwiska tych, którzy rozmowy nie unikną. Wiadomo, że wyczytuje się zawsze rodziców dzieci najsłabszych w nauce i zachowaniu. Nie wyczytani patrzą więc na wyczytanych z Na wywiadówki przychodzi coraz mniej rodziców, odsuwają się od szkoły - zauważa Danuta Kielnik, pedagog, edukator, prowadzi zajęcia z nauczycielami, uczniami. Wychowawcy żalą się, że kiedyś, jak było zebranie rodziców, to nie przyszedł najwyżej co piąty. Teraz, jak przyjdzie co trzeci, to jest dobrze. Widać to szczególnie w gimnazjach - niektórzy nawet nie są ciekawi, jak wygląda wychowawca ich dziecka. Opuszczają już pierwszą wywiadówkę, później też nie przychodzą, choćby ich pisemnie wzywać do drugie: jest źle, to się mówiMama 10-letniej Agnieszki z Bydgoszczy chodzi na wywiadówki, choć nie lubi. - Wychowawczyni, pani Ela, w kółko mówi o problemach, nigdy nie pochwali dzieci. Kiedyś zapytałam, jak tam moja córka? A ona, że nie ma kłopotu, nie ma o czym mówić. A więc mówi się tylko, gdy jest źle. Nigdy wtedy, gdy jest dobrze. Przez trzy pierwsze lata nauki w szkole nikt z nas, rodziców, nie usłyszał, czym dziecko się wyróżnia, jaki ma talent. A przecież w każdej klasie jest jakaś Basia, która wyjątkowo pięknie czyta, jakiś Andrzejek, który ładnie rysuje. Dzieci powinny czuć, że są w czymś dobre, wyjątkowe. Ale w naszej szkole o tym się nie trzecie: w złą godzinęJachcice, rodzina wielodzietna - dziesięcioro dzieci, w tym szóstka w wieku szkolnym. Mama - organistka, tato - ślusarz. Chcą zmienić dzieciom podstawówkę. Powód? Brak porozumienia z nauczycielami. A zaczęło się właśnie od wywiadówek. Rodzice zbyt dużo ich opuścili, szkoła uznała, że się nie interesują, skierowała sprawę do sądu rodzinnego. Chce, żeby kurator przypilnował rodziców. A ci tłumaczą: - Chodzilibyśmy na wywiadówki, tylko jak to zrobić, skoro wszystkie są w tym samym czasie? Do pierwszego dziecka idzie się na początek, do drugiego na koniec, a do trzeciego wcale - czwarte: lepiej milczeć?Rodzicom wstyd się przyznać, że opuszczają wywiadówki. Tylko szesnastu na stu mówi otwarcie: - Na wywiadówki nie chodzę wcale. Co trzeci przyznaje, że chodzi "rzadko" albo "czasami", ewentualnie "zazwyczaj". Tak wynika z badań CBOS przeprowadzonych wiosną tego roku na zlecenie naszej gazety, która prowadzi kampanię "Szkoła bez przemocy".Im starsze dziecko, tym rzadziej tato z mamą wpadają do szkoły. Widać to wyraźnie: uczeń rośnie - maleje zainteresowanie rodziców sprawami szkolnymi. Do pracy w komitetach rodzicielskich trudniej zachęcić kogoś, kto ma dziecko w gimnazjum czy liceum. Rodzice najczęściej udzielają się w podstawówkach, najchętniej mamy dziewczynek, prymusek. I w ich domach pewnie dużo rozmawia się o szkole. W innych to temat rzadki. Nawet jeżeli dziecko ma w szkole kłopoty, popadło w konflikt, było ofiarą przemocy - woli nie mówić o tym rodzicom, bo wydaje mu się, że oni i tak nie będą umieli pomóc. Tylko mniej niż połowa rodziców gotowa jest poruszyć taki problem na wywiadówce. Co trzeci rodzic, jak trzeba, pójdzie do szkoły i porozmawia z nauczycielem w cztery oczy. Ale aż co piąty rodzic nie zrobi nic, bo będzie się bał, że jak się w szkole odezwie, to zaszkodzi piąte: znaleźć sposób"Wywiadówka inaczej" - to propozycja ministerstwa edukacji. MEN właśnie ogłosiło konkurs dla nauczycieli, którzy znajdą sposób na takie poprowadzenie spotkań z rodzicami, żeby zainteresowali się, chcieli przychodzić do szkoły, rozmawiali o swoich dzieciach, o ich Mamy nadzieję, że powstaną scenariusze spotkań, nauczyciele przygotują ciekawe materiały, prezentacje multimedialne. Uda im się zaangażować rodziców - mówi Danuta Dzida z najlepszych pomysłów dostaną wyników: 10 grudnia 2006. Regulamin konkursu na stronie ministerstwa edukacji:

MEN wyjaśnia opłaty w przedszkolu 6-latka. Ministerstwo Edukacji Narodowej przypomina, że zgodnie z przepisami możliwość pobierania opłat za korzystanie z wychowania przedszkolnego obejmuje dzieci w wieku do 5 lat. Oznacza to, że zniesienie możliwości pobierania opłat dotyczy dzieci odbywających roczne przygotowanie przedszkolne w

Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 16:33 Tak, bo ma ukończone 18 lat. EKSPERTkarola2672 odpowiedział(a) o 19:55 Jeśli jest pełnoletnie, to jak najbardziej blocked odpowiedział(a) o 07:44 odpowiedział(a) o 15:26 Tak,osoby bliskie lub opiekunowie od 18 roku zycia napewno mogą chodzic Może. Gdy byłam młodsza mój brat chodził (pełnoletni) i nic wychowawczyni się nie czepiała EKSPERTĆandi odpowiedział(a) o 15:35 Tak,bo jest pelnoletnia. Inaczej by nie mogla. bardzo skomplikowane pytaniepo pierwszesiostra musi mieć sprawne nogi. Jest to warunek sine qua non pójścia drugie musisz uzyskać zgodę co najmniej rodziców, siostry i wychowawcy nadzieję, że pomogłem.. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Dz.U.2020.0.1359 t.j. - Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Oddział 3. Kontakty z dzieckiem. Art. 113. Kontakty rodziców z dzieckiem. § 1. Niezależnie od władzy rodzicielskiej rodzice oraz ich dziecko mają prawo i obowiązek utrzymywania ze sobą kontaktów.

Od czwartku rodzice dzieci ze Szkoły Podstawowej 86 w Gdańsku nie mogą wchodzić do budynku ze swoimi dziećmi. Nie zostali uprzedzeni, że takie zarządzenie wchodzi w życie. Dyrekcja tłumaczy swoją decyzję bezpieczeństwem dzieci. O sprawie poinformował nas nasz czytelnik. - Moje dziecko ma lat 6 i od września tego roku chodzi do szkoły podstowowej w Zespole Kształcenia Podstawowego i Gimnazjalnego nr 4, przy ul. Wielkopolskiej 20 . W czwartek pani dyrektor wprowadziła zarządzenie, że rodzice nie mają wstępu na teren szkoły - informuje pan zdaniem odprowadzanie sześciolatka to nie nadgorliwość, ani przewrażliwienie, lecz zwykła troska. - Chcę dopilnować, aby dziecko przebrało się jak trzeba. Do tej pory rodzice wolno nam było wchodzić do szatni i wiem, że podobnie robiła większość Andrzej uważa, że problem wynika z tego, że w zespole szkół jest tam również gimnazjum i starsi uczniowie. - Nie wygląda to dobrze, gdy rozpędzony gimnazjalista przebiega między grupą sześciolatków. Tylko czekać aż coś się stanie - ostrzega nasz próbował rozmawiać na ten temat z panią dyrektor, ale - jak mówi - jego prośba o otrzymanie rozporządzenia na piśmie trafiła w naszej rozmowie z dyrekcją szkoły okazało się, że zakaz wstępu rodziców do szkoły wprowadzono po kradzieży, do jakiej doszło kilka dni Rozumiem, że rodzice reagują gwałtownie, ale to wynika z sytuacji. Wkrótce będziemy rozmawiać z trójkami klasowymi na ten temat. Nie jesteśmy jedyną w szkołą, gdzie są takie zarządzenia. Myślimy także o wprowadzeniu identyfikatorów dla rodziców, nigdy nie ma gwarancji że to właśnie oni odprowadzają dzieci do szkoły - tłumaczy wicedyrektor szkoły, mgr Tatiana Synowiecka. - Dzieci, szczególnie te najmłodsze, mogą być odprowadzane przez rodziców tylko do przedsionka szatani. Tam czekają na nie nauczyciele, którzy pomagają im przebierać się i odprowadzają do jak to wygląda w szkole twojego dziecka? Wolno wam wchodzić na teren szkoły, czy tylko do wydzielonej części. A może w ogóle? Wiele szkół proponuje rodzicom podczas wywiadówek udział w prelekcjach, prezentacjach czy też warsztatach, których celem jest wsparcie rodziców w wychowaniu. Np. wspieranie motywacji dzieci do nauki, rozwój zainteresowań, możliwości koncentracji, ustalanie planów i celów rozwojowych, itd.

„Nowocześni” rodzice stawiają wymagania nie swoim dzieciom lecz ich nauczycielom. Nieodłącznym elementem życia szkolnego są oceny, świadectwa i wywiadówki. Te wydarzenia wywierają niemałe wrażenie zwłaszcza na tych uczniach, którzy mają poważne problemy z myśleniem, wiedzą i zachowaniem. Im częściej przysłuchuję się rozmowom moich rówieśników i ich rodziców, tym bardziej jestem wdzięczna moim rodzicom za „nienowoczesne” wychowanie, dzięki któremu mogę logicznie myśleć i cieszyć się życiem, szkołą i rozwojem, a moi rodzice nie mają potrzeby chodzić na dodatkowe wywiadówki. I tym bardziej współczuję tym rówieśnikom, których rodzice są „nowocześni” i „postępowi”, zamiast być ludźmi mądrymi i szczęśliwymi. Oto jak w (nie)dalekiej przyszłości może wyglądać wywiadówka wtedy, gdy rodzicem ucznia jest „nowoczesny” psycholog albo politycznie „poprawny” poseł. 1. Poseł na wywiadówce - Jestem ojcem Jasia. Podobno to właśnie Pani ma zaszczyt być jego wychowawczynią? - To raczej on ma zaszczyt być moim wychowankiem. A poza tym byłam dotąd przekonana, że to rodzice są pierwszymi wychowawcami swoich dzieci... - Trafiła Pani w sedno rzeczy. Ja właśnie dlatego wezwałem Panią na wywiadówkę mojego syna, by stanowczo zaprotestować. - Słucham?! To Pan mnie wezwał na wywiadówkę? By zaprotestować? A niby przeciwko czemu zaprotestować? - Przeciwko staroświeckim metodom pedagogicznym, jakimi się Pani posługuje. - Nie rozumiem... Może Pan podać jakiś konkretny przykład? - Oczywiście! Choćby to Pani wczorajsze skandaliczne zachowanie w szkole! - Moje skandaliczne zachowanie w szkole? A co ma Pan na myśli? - Jak to, co! To, że wczoraj wywiesiła Pani na tablicy ogłoszeń informację o tym, że mój syn zabrał kieszonkowe swoim trzem kolegom. To oburzające!!! - Że zabrał? - Nie, że Pani to ogłosiła!!! - Ależ proszę Pana, ja tylko stwierdziłam fakty... - Nie chodzi tu o fakty, ale o to, że Pani uprawia negatywną kampanię przedwyborczą, skierowaną przeciwko mojej osobie! - Ja nie uprawiam żadnej polityki, a jedynie stwierdzam, że Pana syn jest złodziejem. - Wypraszam sobie! Proszę używać języka demokracji i tolerancji! - To co mam powiedzieć? - Że mój syn jest uczciwy inaczej. - Ale on nie tylko kradnie... To znaczy, nie tylko jest uczciwy inaczej. Pana syn jest też leniem. - Takie insynuacje też sobie wypraszam!!!. Mój syn nie jest leniem. On jest pracowity inaczej! - Ma prawie same oceny niedostateczne, czyli jest... jakby to tolerancyjnie powiedzieć... jest... - Jest zdolny alternatywnie! - No właśnie! A swoją drogą, to im dłużej z Panem rozmawiam, tym bardziej upewniam się, że Pana syn wrodził się do ojca. - To znaczy do mnie? - Tak! Podziwiam Pańską zdolność wyciągania logicznych wniosków z tego, co mówię... - A to pierwszy komplement, jaki od Pani słyszę! - I chyba ostatni... A czy Pan wie, że Pana syn jest uparty jak... jak osioł inaczej... - Mój syn nie jest uparty, lecz stanowczy! On ma zawsze własne zdanie! - Tak, ma własne zdanie, ale się go wstydzi... - Widzę, że czasami potrafi Pani być wobec mego syna całkiem apatyczna! - Chciał pan chyba powiedzieć: empatyczna... - No właśnie tak, ale ja nie bardzo się wyznaję na tej nomenklaturze naukowej, bo ja jestem praktyk, a nie teoretyk. Ja tylko umiem rządzić. - Całkiem jak Pana syn... - I właśnie dlatego mój syn ma świetlaną przyszłość... - Tak, tak! Wiem! Ma świetlaną przyszłość... za sobą... 2. Psycholog na wywiadówce - Witam Panią. Jeśli mnie moja zawodowa intuicja nie myli, to Pani pełni funkcję psychicznego koordynatora mojego syna w ramach wypełniania przez niego obowiązku szkolnego w instytucji publicznej? - Nie przesadzajmy, ja jestem tylko wychowawczynią klasy, do której czasami zagląda pana syn. - Ja właśnie w tej sprawie. Otóż mój syn stwierdza, że Pani działa na niego wysoce stresogennie i dlatego unika on kontaktu ze szkołą! - Ja działam stresogennie? Na przykład kiedy? - Na przykład wtedy, gdy przy całej klasie upomina Pani mojego syna!. - Ależ on zachowuje się grubiańsko i cała klasa to widzi! - To nie jest grubiaństwo, tylko asertywność, proszę Pani!!! - To jest asertywność!? To jak Pan rozumie to słowo? - Asertywność to znaczy prawo mojego syna do obrony swoich praw kosztem obowiązków! - I jeszcze coś? - Oczywiście! Asertywność to jeszcze prawo mojego syna do pozytywnego myślenia. I to na głos! - Ja myślałam, że szkoła mu uczyć myślenia realistycznego, a nie pozytywnego... - Widać z tego, że Pani jest już w wieku przedemerytalnym! Inaczej wiedziałaby Pani, że nie ma nic lepszego niż myślenie pozytywne... - Dawniej mówiono, że nie ma nic lepszego jak demokracja ludowa... - Tego typu uwagami prowokuje Pani u mego syna bolesny dysonans kognitywny! - To już nie mogę nawet stwierdzić, że Pana syn postępuje niezgodnie z jego własnymi przekonaniami? - Oczywiście, że nie, bo właśnie wtedy działa Pani najbardziej stresogennie na mego syna. - Chciałam zauważyć, że Pana syn ma zawsze dwie możliwości: może postępować według mądrego myślenia lub myśleć według swojego niemądrego postępowania... - Myślenie szkodzi karierze społecznej, bo można zostać myśliwym zamiast psychologiem... Najważniejsze nie jest myślenie lecz solidne wychowanie! - Przypuszczam, że w przypadku Pana syna chodzi o wychowanie przez brak wychowania... - Pani problem polega na tym, że brakuje Pani bezgranicznego zaufania w możliwość spontanicznego samorozwoju mojego syna! - Top prawda, ale za to mam pełne zaufanie w możliwość spontanicznego samozniszczenia Pana syna! - Wypraszam sobie! Pani poglądy są przestarzałe, a to stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia psychicznego mojego syna. - A co to jest zdrowie psychiczne? - To przekonanie, że mój syn jest najmądrzejszy i najwspanialszy w całym świecie. - Ma Pan chyba na myśli cały świat fikcji?... - Ależ proszę Pani, czy Pani nigdy nie słyszała o tym, że jedynie subiektywność jest obiektywna? - Nie, nie słyszałam. A czy w nowoczesnej psychologii nie ma miejsca na coś takiego, jak rzeczywistość? - Oczywiście, że nie! Rzeczywistość to relikt zacofanej przeszłości! - Chwileczkę! Czegoś tu nie rozumiem! Przecież Pan pracuje w szpitalu jako psychiatra?... - Tak, to obiektywna prawda! Do Pani usług! - Nie, dziękuję! Nie skorzystam! Dziwię się tylko temu, że w szpitalu próbuje Pan zmieniać subiektywną świadomość Pana pacjentów.. - Oczywiście, gdyż tylko moja subiektywność jest obiektywna. Subiektywność innych ludzi jest chorobą. - Coś mi się zdaje, że Pana syn też ma podobne przekonania, co Pan. - Widzi Pani, on również będzie psychologiem! - To jedyna praca, do której Pan syn się nadaje! - Tak? A czy Pani wie, co to znaczy być psychologiem? - Oczywiście, że wiem. Psycholog to ten, kto holuje psy! Żegnam Pana asertywnie! Do widzenia! Jeśli ktoś z czytelników tego felietonu uważa, że powyższe scenki są wyłącznie wytworem mojej fantazji czy moich obaw co do wywiadówek (nie)dalekiej przyszłości, to znaczy, że taki czytelnik — na swoje szczęście — nie ma bliższego kontaktu z „nowoczesnymi” i „postępowymi” rodzicami XXI-go wieku. Powyższe scenki przedstawiłam nie po to, by ironizować ze współczesnych mitów na temat wychowania, ale po to, by „nowocześni” dorośli porzucili swoje „poprawne” politycznie ideologie i powrócili do rzeczywistości. Mądre wychowanie jest możliwe tylko wtedy, gdy jest odpowiedzią na rzeczywistość. Dojrzały rodzic czy nauczyciel to ktoś, kto nie kieruje się modnymi ideologiami, lecz „niemodnymi” faktami. A faktem jest to, że każdy z nas to ktoś niezwykły, gdyż potrafi myśleć, kochać i pracować. Ale też to ktoś bardzo zagrożony przez nieodpowiedzialnych dorosłych, przez zaburzonych rówieśników oraz przez samego siebie - przez własną naiwność, ignorancję czy brak dyscypliny. W obliczu tych faktów mądrzy wychowawcy fascynują nas perspektywą rozwoju i stanowczo chronią nas przed zagrożeniami. Jak długo łatwiej będzie czynić to, co krzywdzi niż to, co nas rozwija, tak długo nie będzie możliwe wychowanie przez brak wychowania. Im szybciej nasi rodzice to zrozumieją, tym rzadziej będą musieli spotykać się z nauczycielami na dodatkowych wywiadówkach w (nie)dalekiej przyszłości. Od współczesnych rodziców i innych wychowawców zależy to, jakich rodziców będą miały ich wnuki. Tak, jak nie można stworzyć płyty muzycznej bez trudu nagrywania, tak też nie można wychować kogoś z dzieci czy młodzieży bez trudu wychowania. Moim marzeniem nie jest to, żeby nasi rodzice i nauczyciele traktowali nas jak dorosłych i — zgodnie z dyktatem „poprawnej” politycznie antypedagogiki — wmawiali nam, że zawsze mamy rację, lecz żeby odnosili sukcesy w wychowywaniu samych siebie. Wtedy najłatwiej mogą nas zafascynować mądrością i miłością, bez której nie ma ani rozwoju, ani radości. opr. mg/mg

Adrianna Kolanek. 2023-05-09. Niektórzy rodzice muszą zmierzyć się z sytuacją, kiedy ich dziecko nie może uczestniczyć w szkolnej wycieczce z różnych przyczyn. Dla niektórych dzieci jest to wynik problemów zdrowotnych, a dla innych - braku funduszy na opłacenie wyjazdu. W tym artykule podpowiemy jakie są dostępne opcje dla rodziców.

Polecane posty Zacznę od tego że nie poszłam na ani jedną wywiadówkę odkąd syn zaczęła chodzić do szkoły czyli licząc do 1 klasy już przez 5 lat i taraz na zebarniu zdalnym też mnie nie było. Gdy chodził do młodszych klas to wychowawczyni było wszystko jedno czy ja jestem czy mnie nie ma a teraz ta nowa wychowawczyni zadzwoniła do mnie i powiedziała że kompletnie nie interesuje się swoim dzieckiem i zastanawia się czy gdzieś tego nie zgłosić. Chodzi o to że mam psychiczny uraz do szkoły i nauczycieli. Jak sobie przypomnę co oni człowiekowi potrafią zrobić to bym ich tam...... na miejscu. Syn nie chodzi głodny jest czysty i nikt go nie bije. Pomagam mu w lekcjiach i sprawdzam czy się nauczył więc wiem co on umie. Nie widzę sensu w chodzeniu na wywiadówki. Jak powiedziałam dokładnie to samo wychowawczyni to powiedziała że nie zmienia to faktu że nie byłam na ani jednej wywiadówce odkąd go uczy. Zastanawiam się co jej nagle zaczęło przeszkadzać jak do tej pory nigdy w takich sprawach nie dzwoniła. Wydaje mi się że to siedzenie w domu tak na nią wpłynęło. Ja nie mogę chodzić na wywiadówki bo mam silny uraz psychiczny do wszystkiego co ze szkołą związane. Próbowałam jej to wytłumaczyć ale chyba nie zrozumiała. Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach Zawsze możesz umówić się na rozmowę telefoniczną,bo nie możesz przyjść. My w tym roku opuściliśmy wywiadówkę online,ponieważ nie mogliśmy się zalogować. Hasło nie działało. Prosiliśmy o nowe i olali nas... a odpowiadając na pytanie,jeśli dziecko nie ma zaległości w nauce,nie sprawia problemów a Ty jesteś na bieżąco to nie ma chyba bys musiala byc na wywiadówkach. Zawsze możesz wysłać meza jako i ja robie Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach 6 minut temu, KateZRzeszowa napisał: Zawsze możesz umówić się na rozmowę telefoniczną,bo nie możesz przyjść. My w tym roku opuściliśmy wywiadówkę online,ponieważ nie mogliśmy się zalogować. Hasło nie działało. Prosiliśmy o nowe i olali nas... a odpowiadając na pytanie,jeśli dziecko nie ma zaległości w nauce,nie sprawia problemów a Ty jesteś na bieżąco to nie ma chyba bys musiala byc na wywiadówkach. Zawsze możesz wysłać meza jako i ja robie Właśnie nie mogę bo męża nie mam. Ja się zastanawiam czy wychowawczyni faktycznie może z takiego powodu gdzieś to zgłosić np. na policje bo mam nadzieje że nie Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach Przed chwilą, klania napisał: Właśnie nie mogę bo męża nie mam. Ja się zastanawiam czy wychowawczyni faktycznie może z takiego powodu gdzieś to zgłosić np. na policje bo mam nadzieje że nie Szczerze wątpię. Następnym razem zamiast byc szczera powiedz,ze pracujesz w tych godzinach i nie mozesz byc,ale z chècia z nia porozmawiasz przez telefon jesli ma jakies uwagi odnosnie ocen twojego syna. Milo I merytorycznie. Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach Ja na miejscu nauczyciela zgłosiłabym to do opieki . Jeśli przez kilka lat nie raczyłaś nawet zadzwonić do nauczyciela i zapytać się co było na zebraniu to TAK nie interesujesz się dzieckiem . Mnie akurat drażnią rodzice którzy nie pojawiają się na wywiadówkach i maja w d... wszystkie problemy związane z organizacją imprez i wycieczek szkolnych . Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach 1 minutę temu, AnnaMaria1982 napisał: Ja na miejscu nauczyciela zgłosiłabym to do opieki . Jeśli przez kilka lat nie raczyłaś nawet zadzwonić do nauczyciela i zapytać się co było na zebraniu to TAK nie interesujesz się dzieckiem . Mnie akurat drażnią rodzice którzy nie pojawiają się na wywiadówkach i maja w d... wszystkie problemy związane z organizacją imprez i wycieczek szkolnych . To są problemy nauczycieli i szkoly. Rodzic musi jedynie uiścić opłatę. 1 Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach 22 minuty temu, klania napisał: Ja się zastanawiam czy wychowawczyni faktycznie może z takiego powodu gdzieś to zgłosić np. na policje bo mam nadzieje że nie  Gdyby mogła to by to zrobiła a nie straszyła. Nie ma przymusu chodzenia na wywiadówki. Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach Mam nadzieje, ze nauczycielka zgłosi brak zainteresowania dzieckiem do opieki. Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach Nauczyciel nic nie może zrobić z tego powodu, że nie chodzisz na wywiadówki, zwłaszcza, że dziecko jest zadbane i nie ma zaległości. Ale szczerze, dziwię się tobie, że nie interesuje cię jakie dziecko jest w szkole, czy ma jakieś problemy, bo na pewno tobie wszystkiego nie mówi, a w szkole dziecko często jest inne niż w domu. Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach Do autorki, rozumiem, że masz jakieś złe wspomnienia, może gnębili Cię w szkole, ale jesteś już dużą dziewczynką, nikt Cię tam na wywiadówce nie skrzywdzi. Masz dziecko i przez 4 lata nie byłaś na żadnej wywiadówce. Współczuję synkowi, na żadne przedstawienia typu dzień mamy też nie chodzilaś? Ciesz się, że mieszkasz w Polsce w Niemczech już by Ci dawno dziecko zabrali 2 Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach Co za dziecinne podejście. Uraz do szkoły? Nie rozśmieszaj mnie, jaki uraz do szkoły? Po prostu jesteś skrajnie leniwa, do roboty tez nie chodzisz jak nie masz ochoty? prawda jest taka, ze się dzieckiem nie interesujesz kompletnie. Szkoła to nie tylko oceny, ale tez środowisko, koledzy dziecka, relacje z rodzicami innych dzieci, a chociażby to, żeby sprawdzić czy dziecko nie przesiaduje godzinami w odrapanej ławce i wstrzymuje siku bo kibel wyglada jak menelnia. 1 Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach Niestety jeżeli nauczycielka ma podstawy sądzić że dziecku dzieje się coś złego (brak kontaktu z tobą jest w oczach kurateli tegoż podstawą) to może zawiadomić odpowiednie służby. Nie wiem czy stoi za tym jakieś konkretne pisane prawo, wiem natomiast że nie ma prawa które by zabraniało takiej interwencji. Zachęcam, dla dobra syna i swojego spokoju zacznij utrzymywać kontakt z kadrą pedagogiczną w szkole syna. Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach Jak masz taki problem to rusz dupe i idz na psychoterapie. Rodzic ma obowiązek uczestniczyć w zebraniach szkolnych. Jestes niepoważna. TWoje osobiste urazy nie tłumaczą braku zainteresowania szkoła. Masz takie same obowiązki jak wszyscy inni rodzice, nie jesteś uprzywilejowana ksiezniczka. Ojciec niezainteresowany, matka tez. Biedne dziecko. 1 Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach 1 minutę temu, ijeszczetakie napisał: Szkoda dzieciaka, mniej na uwadze, że jest to poruszane jako istotna kwestia na godzinie wychowawczej. Pomyśl co czuje Twoje dziecko stawiane w takim świetle, tym bardziej, że dzieci nie aniołki jak ich rodzic na wywiadówki chodzi. Raz, dwa razy nie być, zadzwonić zapytać, czy iść w trakcie godziny wychowawczej, ale być. Moja mama była na każdej mojej wywiadówce, przekazała mi co w tym tygodniu moja klasa, co i tak w żadnym stopniu za każdym razem mnie nie dotyczyło, ale chociaż się pośmiała No raz zwyzywałam typa ze starszej klasy na lekcji i po ryjcu dostał, ale święty nie był Moja mama tez chodziła na każdą wywiadówkę i pamietam jak balam się jej powrotu,bo miałam liścia za każdą 4. Poza tym byla to godzina przeglądania ocen innych dzieci oraz słuchania jak nauczyciel sobie nie radzi w swojej pracy. Ważniejszymi sprawami,stolami,toaletami zajmował się komitet rodzicielski a zwykle i tak na gadaniu sie kończyło. Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach Nie ma obowiązku chodzenia na tzw "wywiadówki". Ale utrzymywanie kontaktu ze szkołą to już inna bajka. Jeżeli odbierasz telefony ze szkoły, reagujesz na informacje, Twoje dziecko jest przygotowane (w tym sensie, że jeśli trzeba coś dodatkowego przynieść na zajęcia, czy ubrać galowy strój - to to realizuje), a Ty interesujesz się jego frekwencją (usprawiedliwienia nieobecności) oraz postępami w nauce, to wszystko w porządku i nie ma powodu do żadnych interwencji ze strony szkoły. Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach 2 minuty temu, ijeszczetakie napisał: Też kurde mocną miałam średnią, do 2 gim co roku wyróżniona, a później co roku jakoś wyżej niż 4,5 /4,40. W 1 gimnazjum miałam 4,95 i to był ten raz kiedy byłam wyróżniona, a od ludzie stypendia dostawali i się nie załapałam, no i już nie chciało mi się uczyć Przeważnie dzieci nauczycieli zgarnęły pieniążki. Ja brałam udział w olimpiadach i w sumie tylko mnie stresowali,bo ja bylam wykończona po takim dniu,a nauczycielka podchmielona z kwiatami. Bo mnie nauczyła...? Pozniej na apelu najwyzej wyczytali,że brałam udział w konkursie. Mnie dziwi to,ze jestem 20 lat po szkole a w systemie szkolnictwa nic nie nie zmieniło. Taka sama parodia Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach 1 minutę temu, ijeszczetakie napisał: To samo kangurki olimpusy, ale to pół biedy Najbardziej żałuję, że jeździłam na zawody w ręczną na bramkę i ćwiczyłam z typkami na zawody w siatkę, dziś na zmianę pogody kciuki bolą, powytrącane Oj nie,ja w sporcie zawsze bylam kiepska. Wf wspominam okropnie ... Ja brałam udział w konkursach plastycznych,moje plakaty do dzis sa w szkole. To mi nawet przyjemność sprawialo 1 Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach Mówiz, że nie masz mężka, no ale jakiegoś tam ojca ma. Jak jesteś w nim w sensownych stosunkach to może prócz dania dziecka na weekend niech też się w tygodniu zbierze w troki i skoczy na wywiadówkę co któryś raz choć. Będzie odhaczone, a skoro Ty masz traumę do szkoły to jest to bardzo sensowne. Przy okazji będziesz wiedzieć co się tam dzieje a nie będziesz się stresować tak jak byś sama się kontaktowała. Jak facet się nie nadaje to może ktoś inny mógłby choć współuczetniczyć. Niestety to co było zostawia czasem takie ślady, że rozumiem, że może to być spory problem. Ale też z punktu widzenia nauczyciela to wygląda jak byś nie dbała o dziecko. Więc może być ok, może chce dobrze dla dziecka i myśli, że nie interesujesz się. A może nie jest ok ta nauczycielka. Nie wiemy. Najgorzej jak uwierzy, że jesteś złą matką i zacznie misję przeciw Tobie. Zgłosić zawsze może i wszędzie. Nie ma przepisu o obowiązku, ale też jest to dość obciążające. Tak, że nawet jak wszystko jest ok to warto dla spokoju jakąś formę kontaktu, choćby sporadycznie i pośrednio przez kogoś mieć. No i będziesz wiedzieć czy wszystko ok z punktu widzenia szkoły. Może dzwoniła bo może coś jest nie tak, a Ty nie wiesz co. Więc mniej stresu i opracuj jakąś formę kontaktu, najlepiej przez ojca dziecka czy kogoś to będziesz też sama wiedzieć co z synem. Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach 2 minuty temu, ijeszczetakie napisał: Plastyczne też, chociaż zawsze wylepianki robiłam z wycinanki, recytatorskie były, tu w jednym za drugie miejsce zgarnęłam fajną figurkę jakiegoś typka z zagranicy, podoba mi się i z kangurka podobał mi się taki kalkulator z piórem zrobiony na magnez i czarny materiał, świetnie to wyglądało, ale przepiłam, za młoda byłam A na zawody, aby w ręczną na bramkę, ale to też błąd, bo trenowałyśmy z chłopakami, ja taka mała, drobna, te baby wszystkie wielki, ale jak się zawzięłam to broniłam, No a w siatkę jak trenowaliśmy, bo nie bylo komu to też z ludźmi co mieli siłę, raz jakoś przyjęłam piłkę nie tak kciuk i dożywocie Masz ducha! ja ze sportu w szkole pamietam tylko moja nauczycielke,otyłą,która nosiła obcasy do dresu i ciągle się darła,ze jak nie będziemy biegac to dzieci nie urodzimy. Inna z prac technicznych prowadziła terror igly i nitki i straszyła,że jak się nie naucze szyc pościeli to meza nie znajdę...Ona jakoś umiała i do dzis nie ma. Trauma z tej szkoły:D 1 Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach 20 godzin temu, Eva napisał: Jak masz taki problem to rusz dupe i idz na psychoterapie. Rodzic ma obowiązek uczestniczyć w zebraniach szkolnych. Jestes niepoważna. TWoje osobiste urazy nie tłumaczą braku zainteresowania szkoła. Masz takie same obowiązki jak wszyscy inni rodzice, nie jesteś uprzywilejowana ksiezniczka. Ojciec niezainteresowany, matka tez. Biedne dziecko. Obowiazku nie ma. Warto jest jednak chociaz raz na jakis czas sprawdzic co sie dzieje w szkole. Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach Dnia o 19:46, AnnaMaria1982 napisał: Ja na miejscu nauczyciela zgłosiłabym to do opieki . Jeśli przez kilka lat nie raczyłaś nawet zadzwonić do nauczyciela i zapytać się co było na zebraniu to TAK nie interesujesz się dzieckiem . Mnie akurat drażnią rodzice którzy nie pojawiają się na wywiadówkach i maja w d... wszystkie problemy związane z organizacją imprez i wycieczek szkolnych . Dokładnie. Wywiadowka to cały szereg innych ważnych spraw. Wszyscy rodzice powinni być i się interesować. A autorko płacisz w ogóle pieniądze na składki itd ? Masz uraz to szkolnych spraw z dzieciństwa? Teraz jestes dorosła, warto posłuchać co mówią, Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach Szczerze mówiąc nie czytałem wszystkich wypowiedzi. Jestem mechanikiem od pewnego czasu uczącym w branżówkach (na Podhalu i w pow. Nowosądeckim) co prawda uczę starsze dzieciaki ale powiem Ci tak. Nauczyciel jak będzie chciał to zgłosi, nawet jak nie ma ku temu powodów. Jeśli są powody ku zgłoszeniu (niepokojace symptomy zachowania dziecka) to nauczyciel wezwie Cię na spotkanie, nie przyjedziesz to może nauczyciel zgłosi wyżej, jak mu się będzie chciało. Przeważnie nie zgłaszają, boją się, nie wiedzą czy oby na pewno mają rację, nie chce im się i odwlekają albo poprostu mają to w dupie..... Ja akurat zgłaszam, wiem że mam już w branżówkach etykietkę konfidenta allllle..... Gdyby moi bracia mieli w szkołach takiego konfidenta to nie siedzieli by w poprawczakach.... Ja mamy akurat nie miałem, tzn mamę mam ale na wózku i nie kontaktująca a ty się autorko nie zastanawiaj czy masz chodzić na wywiadówki, bądź że matką!!! 2 Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach Jako rodzic masz obowiązek współpracy ze szkołą oraz angażowania się w życie szkoły. Mówi o tym między innymi Ustawa o oświacie, Karta praw i obowiązków rodzica oraz Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Szkoła jak najbardziej ma prawo zgłosić Policji fakt nie uczestniczenia w wywiadówkach, powołując się na ww. akty prawne. I to nie będzie wszystko, co zgłoszą, ponieważ uczestnictwo w wywiadówkach to minimum. Zgłoszą także brak zaangażowania w życie szkoły, brak współpracy, brak wymiany informacji, brak wsparcia itd. W zależności od inwencji można z tego sporządzić kilka stron zarzutów. Policja może przyjąć zgłoszenie. W tym wypadku odwiedzi Was dzielnicowy i sporządzi notatkę z odwiedzin. Jesli wyjaśnienia uzna za niewystarczające lub dopatrzy się innych nieprawidłowości, samodzielnie lub przez prokuraturę powiadomi o tym Sąd rodzinny. Sąd przyśle kuratora, który zrobi to samo raz jeszcze, przy okazji wypyta też sąsiadów oraz pracowników szkoły. Na tym albo się zakończy, albo Sad ograniczy prawa rodzicielskie i przydzieli kuratora, który będzie monitorowal sytuację w domu i sporządzał sprawozdania. 1 Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach Skąd ta trauma związana ze szkołą? Twój syn tez kiedyś może ją mieć, bo nic nie wiesz, o tym, co porabia przez kilka godzin dziennie. Myślisz, ze zawsze powie Ci o wszystkim? Jeśli tak, to się mylisz. Niewielu ludzi lubi spotkania w szkole, ale większość chodzi. Jesteśmy rodzicami i dla dobra dziecka, możemy zmusić się do zrobienia czegoś, na co nie mamy ochoty. 1 Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach Bądź aktywny! Zaloguj się lub utwórz konto Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony Zaloguj się Posiadasz własne konto? Użyj go! Zaloguj się

. 182 439 486 383 5 52 239 382

czy rodzic ma obowiązek chodzić na wywiadówki